Ubiegły tydzień pełen emocji na rynkach finansowych – ważne dane i raporty kwartalne firm zostały przyćmione posiedzeniami Fed i EBC, na które czekali inwestorzy. Choć obydwa banki centralne podniosły stopy procentowe (odpowiednio o 25 i 50bp) rynki euforycznie przyjęły ich decyzje. Dlaczego? Ton Powella i Lagarde nie był już tak zdecydowany jak wcześniej. Choć obydwoje mówili o dalszych podwyżkach stóp, w ich słowach o walce z inflacją zabrakło wcześniejszej stanowczości. Pojawiły się wręcz opinie, że na spotkaniu w Davos doszło do uzgodnień i zmiękczenie narracji jest skoordynowaną akcją. Szczególnie Powell mówił o perspektywie miękkiego lądowania, na którą to rynek gra od dobrych kilku tygodni. Linia myślenia inwestorów jest zatem taka – skoro banki skłaniają się do budowanej przez rynki narracji, to choć dziś mówią jeszcze o podwyżkach, to za chwilę zobaczą dalej spadającą inflację (choćby ze względu na efekt bazy będzie ona zauważalnie spadać w USA i z małym opóźnieniem w Europie do połowy roku).
Czy rynki wyceniają zbyt optymistyczną perspektywę? Wydaje się, że optymizm jest przesadzony. Owszem, można sobie wyobrazić scenariusz, gdzie gospodarka wraca do wzrostu, inflacja po prostu zanika w wyniku otwarcia Chin i banki mogą swobodnie powrócić do niskich stóp procentowych. Musi to jednak zakładać bardzo korzystny splot okoliczności i przede wszystkim hipotezę, że oczekiwania inflacyjne nie zdążyły się już utrwalić, co nie jest takie oczywiste.
Przebicie tej bańki optymizmu służyłoby dolarowi, jednak nawet bez tego ma on szansę wrócić do gry. Wydaje się, że temat spadku cen energii na rynku spot w Europie trochę został już zgrany. Tymczasem bardzo mocny raport z amerykańskiego rynku pracy za styczeń przeczy narracji, iż teraz Fed przekaże pałeczkę EBC, a raczej obydwa banki będą szły mniej więcej w tym samym kierunku. W raz w połączeniu z podejrzanie dobrym indeksem ISM usług raporty sugerują też, że amerykańska gospodarka nie będzie zwalniać szybciej niż europejska, co ostatnio było postrzegane jako bazowy scenariusz.
Korekta bardzo silnych wzrostów pary EURUSD byłaby niekorzystna dla złotego. Wiele zależeć będzie od wystąpień przedstawicieli Fed w tym tygodniu. Czy po bardzo mocnych raportach będą korygować oni nieco nijaki ton z ostatniego posiedzenia? Będziemy mogli przekonać się o tym być może już jutro przy okazji wystąpienia samego Powella. Tymczasem dziś o 9:00 euro kosztuje 4,72 złotego, dolar 4,38 złotego, frank 4,72 złotego, zaś funt 5,28 złotego.
dr Przemysław Kwiecień CFA
