Niemrawy wzrost zatudnienia. Realne płace znów zmalały

Przeciętne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw zwiększyło się w lipcu o 10,4 proc. rok do roku. To oznacza, że płace nie dotrzymały kroku cenom towarów i usług konsumpcyjnych, które wzrosły o 10,8 proc. rok do roku.

Jak podał w poniedziałek GUS, przeciętne zatrudnienie (tzn. przeliczone na pełne etaty) w sektorze przedsiębiorstw, który obejmuje firmy z co najmniej 10 pracownikami, wzrosło w lipcu o 0,1 proc. rok do roku po zwyżce o 0,2 proc. w czerwcu. To wynik najsłabszy od marca 2021 r., zgodnie z przeciętnymi szacunkami ekonomistów ankietowanych przez „Parkiet”.

Zmiany zatrudnienia w ujęciu rok do roku są pod wpływem aktualizacji próby przedsiębiorstw, której GUS dokonuje w styczniu (wykreśla firmy, których zatrudnienie zmalało poniżej 10 osób, dodaje te, które ten próg osiągnęły). O kondycji rynku pracy więcej mówią zmiany w ujęciu miesiąc do miesiąca.

W lipcu tak liczone zatrudnienie wzrosło o niespełna 1 tys. etatów. To wprawdzie wynik nieco lepszy od czerwcowego, gdy zatrudnienie zmalało o około 5 tys. etatów, ale biorąc pod uwagę tylko lipce i tak był najgorszy od 2012 r. Od początku minionej dekady, pomijając pandemiczne lata 2020-2021, przeciętne zatrudnienie w lipcu rosło średnio o ponad 6 tys. etatów.

Także poprzednie miesiące były pod tym względem słabe. Od stycznia (porównanie do grudnia byłoby zaburzone przez wspomnianą zmianę próby) liczba etatów w sektorze przedsiębiorstw zmalała o 16 tys., czyli około 0,3 proc.

Niemrawemu wzrostowi zatrudnienia towarzyszy coraz wolniejszy wzrost płac. W lipcu, jak podał GUS, przeciętne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw zwiększyło się o 10,4 proc. rok do roku po zwyżce o 11,9 proc. w czerwcu. Nie licząc grudnia 2022 r., gdy firmy wstrzymywały się z podwyżkami płac z powodu zaplanowanej na styczeń 2023 r. znaczącej podwyżki płacy minimalnej, to najsłabszy wynik od stycznia 2022 r. Ankietowani przez „Parkiet” ekonomiści powszechnie spodziewali się wyhamowania wzrostu płac w lipcu, ale przeciętnie to 11 proc.

Lipcowy wzrost wynagrodzeń był mniejszy niż wzrost wskaźnika cen konsumpcyjnych (CPI), głównej miary inflacji w Polsce. To oznacza, że siła nabywcza przeciętnej płacy ponownie zmalała, po zwyżce w czerwcu.

Malejące od początku roku zatrudnienie, w połączeniu z hamującym wzrostem płac, na pierwszy rzut oka świadczy o słabym zapotrzebowaniu firm na pracowników. W praktyce jednak może być też wynikiem małej dostępności pracowników.

Lipcowe wyhamowanie wzrostu płac w dużej mierze wynikało bowiem z wysokiej bazy odniesienia sprzed roku, gdy przeciętne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw podskoczyło o niemal 16 proc. rok do roku. Był to efekt wypłat premii w górnictwie, energetyce i leśnictwie. W praktyce rynek pracy pozostaje w niezłej kondycji, o czym świadczy rekordowo niskie bezrobocie.