Rynek chce dywersyfikacji dostaw gazu do Polski

Od kilku lat zużycie gazu ziemnego w Polsce rośnie. Z ostatnich danych obejmujących 2018 r. wynika, że było ono rekordowe i wyniosło 19,7 mld m sześc. (wg koncernu BP) lub 18,3 mld m sześc. (wg URE). Coraz większe mamy też możliwości jego sprowadzania z innych krajów. Mimo to nadal kluczowe znaczenie odgrywa surowiec rosyjski kupowany na postawie kontraktu jamalskiego. Zawarta z Gazpromem umowa obowiązuje do końca 2022 r. Na jej podstawie PGNiG może importować do 10,2 mld m sześc. gazu rocznie, przy czym musi odebrać przynajmniej 85 proc. tego wolumenu. Jak zapewnia PGNiG, nowy kontrakt z Rosjanami nie będzie podpisany. Powodami są: nieprzewidywalność importu ze wschodu, traktowanie przez Moskwę gazu jako środka nacisku na inne państwa oraz wysoka cena i brak elastyczności w dotychczasowych dostawach.

Po wygaśnięciu kontraktu jamalskiego gaz dostarczany przez PGNiG krajowym odbiorcom ma pochodzić z trzech podstawowych źródeł: morskich dostaw LNG, gazociągowych z Norwegii i wydobycia krajowego. – W przypadku LNG, spółka posiada już znaczący portfel kontraktów oparty na umowach długoterminowych z firmami z USA i Kataru. Wolumen zakontraktowanego paliwa po 2022 r. wzrośnie do 12 mld m sześc. po regazyfikacji rocznie – informuje PGNiG. Koncern zapowiada też dalszy rozwój wydobycia w Norwegii poprzez zagospodarowanie już posiadanych koncesji i nabywanie nowych. Celem PGNiG jest osiągnięcie za trzy lata produkcji na poziomie 2,5 mld m sześc. gazu rocznie. Grupa jest też przygotowana do podpisania nowych kontraktów na dostawy norweskiego surowca z firmami działającymi na tamtejszym rynku tak, aby wykorzystać całą dostępną przepustowość gazociągu Baltic Pipe, czyli 10 mld m sześc. rocznie.