Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,3504 PLN za euro, 3,7228 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,7454 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,9193 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 3,206% w przypadku obligacji 10-letnich.
Ostatnie godziny obrotu na rynku walutowym przyniosły kontynuację umocnienia PLN oraz innych walut EM. Złoty wyraźnie zyskał na większości zestawień z tzw. „majors'ami", oddając jedynie nieco pola MXN czy TRY. Co ciekawe odbicie bardziej ryzykownych aktywów nie został wsparte wybiciem na eurodolarze ani wyraźnie mocniejszym juanem. Na szerokim rynku trwa wyczekiwanie na ruch ze strony Waszyngtonu odnośnie nowych ceł i taryf na towary z Chin. Wydaje się jednak, iż scenariusz ten (wraz z ruchem odwetowych Pekinu) może już być przez inwestorów wyceniony. Złoty pozostaje pod wpływem nastrojów na szerokim rynku, gdzie kluczową rolę odgrywa zachowanie walut EM oraz zmiany na wycenie dolara.
W trakcie dzisiejszej sesji brak jest istotniejszych publikacji makroekonomicznych z kraju. NBP poda jedynie dane dot. aktywów rezerwowych za czerwiec. Dużo ciekawiej prezentuje się kalendarz na szerokim rynku, gdzie poza m.in. produkcją przemysłową z Niemiec poznamy również kluczowy odczyt z amerykańskiego rynku pracy (14:30). Tradycyjnie już najistotniejsze figury to odczyt NFP (oczek. 187k) oraz dynamika płacy godzinowej (oczek. 0,3% m/m).
Z rynkowego punktu widzenia EUR/PLN dotarł do wskazywanej strefy wsparcia w okolicach 4,35 PLN-4,3370 PLN (wobec niedawnych 4,41 PLN), co teoretycznie ogranicza pole do dalszych wzrostów. Równie ciekawie prezentują się CHF/PLN oraz USD/PLN, gdzie kursy również zbliżają się do lokalnych stref wsparcia.
Konrad Ryczko
