Grajewu dobrze zrobi partner strategiczny

Kupno pakietu większościowego przez międzynarodowy koncern z branży może być lekiem na kłopoty. Wśród zainteresowanych jest Swedspan.

Do końca półrocza producent płyt meblarskich ma podjąć decyzję w sprawie inwestycji w Rosji. Chodzi o budowę drugiej fabryki Grajewa w tym kraju, która ma produkować płyty MDF, i działający tam już zakład wytwarzający płyty wiórowe.

Ale im bliżej wyznaczonego terminu, tym bardziej zarząd Grajewa nabiera wody w usta. Jego prezes Wojciech Gątkiewicz nie zdecydował się odpowiedzieć na nasze pytanie, który z rozważanych scenariuszy jest mu najbliższy.

Kilka scenariuszy

W ostatnim wywiadzie dla „Parkietu" w połowie maja szef Grajewa potwierdził krążące po rynku informacje o tym, że pod uwagę bierze zarówno sprzedaż niedokończonej fabryki, jak również wznowienie przeciągającej się inwestycji. Wśród branych pod uwagę wariantów jest też sprzedaż wszystkich posiadanych w Rosji aktywów. – W zależności od podjętej decyzji trzeba będzie przyjąć jedną z dwóch strategii: albo marsz na Wschód i budowanie wokół rosyjskich fabryk, albo zrobienie kroku w tył i zainwestowanie w nasze polskie zakłady. Prowadzimy też analizy na temat przeniesienia ewentualnych środków i zainwestowania ich w zupełnie innym miejscu – mówił wtedy Gątkiewicz.

Rosja raczej na sprzedaż

Analitycy stawiają raczej na to, że Grajewo wybierze sprzedaż rosyjskich aktywów. – Gdyby miał się ziścić scenariusz powrotu do inwestycji, to na rynku już byłoby słychać, że spółka szuka finansowania uzupełniającego. Tymczasem nic nie wskazuje na to, by emisja miała mieć miejsce w najbliższym czasie. Powinna być najpóźniej we wrześniu, by spółka zdążyła przed srogą rosyjską zimą spożytkować te środki – zauważa Franciszek Wojtal z DM Millennium.

Inwestycja w drugą fabrykę pochłonęła już 100 mln euro. Analitycy szacują, że każdy rok przestoju kosztuje producenta 4–5 mln euro. Na zakończenie projektu potrzeba jeszcze 130?mln euro. Grajewo, które ma już obiecane od banków 110 mln, planowało pozyskać brakujące środki z emisji akcji o wartości 30 mln euro.

Jako potencjalnego nabywcę rosyjskich aktywów Grajewa wymienia się głównie zależną od szwedzkiej Ikei spółkę Swedspan. Jej przedstawiciele oglądali już podobno rosyjskie fabryki Grajewa i dostrzegli wiele obszarów synergii i potencjał do dalszego dynamicznego wzrostu w Rosji. Oferty jednak dotąd nie złożyli. Z nieoficjalnych źródeł wynika, że do transakcji mogłoby dojść dopiero pod koniec tego roku.

Z naszych informacji wynika, że kupnem fabryk Grajewa na Wschodzie interesował się też austriacki Egger, ale ma on własne kłopoty na rodzimym rynku i nie będzie miał pieniędzy na sfinansowanie takiej transakcji.

Producent płyt miesiąc temu chciał ponoć za swoje aktywa 200 mln euro, dziś już 40?mln euro mniej. Jak wskazuje Bartosz Arenin, zarządzający w Copernicus TFI, to nadal dużo, biorąc pod uwagę kapitalizację Grajewa, zadłużenie rosyjskich projektów i stan budowy fabryki MDF. Dlatego analitycy szacują, że realistyczna cena to 110-120 mln euro.

Pożądany inwestor

Chętni na kupno fabryk na Wschodzie mają podobno chrapkę na coś więcej. Mówi się o nich także w kontekście wyścigu po pakiet większościowy producenta.

Już blisko półtora roku temu zainteresowany tym był Egger, ale wówczas spółka-matka Grajewa – Pfleiderer – nie była jeszcze w takich kłopotach jak dzisiaj. W kwietniu br. złożyła wniosek o upadłość. Jej majątkiem rozporządza syndyk, który zdecyduje, ze sprzedaży jakich aktywów zaspokoić wierzycieli. Mimo to nie zanosi się na to, aby pakiet większościowy Grajewa został sprzedany.

Arenin uważa, że Grajewu dobrze zrobiłby nieobciążony własnymi kłopotami inwestor, który dofinansuje i uwolni proces decyzyjny w sprawie Rosji.

[email protected]

Analiza SWOT

Mocne strony

* Grajewo jest sporą spółką o rocznych przychodach przekraczających 1,7 mld zł w ub.r.

* Grupa posiada nowoczesne fabryki w Polsce i Rosji.

* Rosyjski zakład jest motorem wzrostu obrotów grupy. Tamtejszy rynek rozwija się w tempie kilkunastu procent, podczas gdy u nas jest tylko kilka procent. Wypracowuje też lepsze niż w Polsce marże ze względu na dostęp do tańszego niż w kraju surowca.

* Szeroka oferta produktowa, w której znajdują się nie tylko płyty dla meblarstwa, ale też dla budownictwa.

Słabe strony

* Zbyt duże zadłużenie grupy. Pod koniec ub.r. sięgało 1 mld zł.

* Kłopoty spółki matki. Niemiecki Pfleiderer AG złożył pod koniec marca wniosek o ogłoszenie upadłości. W spółce trwa restrukturyzacja.

* Przeciągająca się budowa fabryki w Rosji. Każdy rok przestoju kosztuje 4–5 mln euro.

* Producent działa na rynku, który jest podatny na wahania koniunktury.

* Rosnące z roku na rok koszty wytworzenia. W ub.r. surowiec drzewny podrożał o ponad 21 proc., a klej o ponad 13 proc.

Szanse

* Produkcja na Wschodzie i dostęp do rosyjskiego rynku może znacząco przyspieszyć rozwój grupy.

* Zapoczątkowana wejściem na rynek produktów dla budownictwa dywersyfikacja przychodów w pewnym stopniu uniezależni spółkę od słabnącej koniunktury na rynku meblowym.

* Coraz głośniej mówi się o możliwości wejścia do spółki inwestora strategicznego, który zapewniłby potrzebny kapitał na dokończenie inwestycji rosyjskiej.

* Plan obniżenia zadłużenia grupy da potrzebny spółce oddech i uwiarygodni ją wśród inwestorów.

Zagrożenia

* Jeśli spółka wkrótce nie podejmie decyzji w sprawie projektu rosyjskiego, to dużo straci w oczach inwestorów.

* Zaangażowanie znaczących środków w inwestycję na Wschodzie uniemożliwia rozbudowanie mocy produkcyjnych i zwiększenie efektywności fabryk w Polsce.

* Konkurenci mający oparcie w koncernach międzynarodowych rosną w siłę. W Polsce inwestuje Swedspan zależny od Ikei, która jest też zainteresowana rynkiem rosyjskim. Na Wschodzie rozwijają się też Egger oraz grupa Krono.

* Zbyt wysokie zadłużenie.