Ustawa o stablecoinach w ciągu dwóch tygodni w Senacie

Niektóre najnowsze poprawki do projektu ustawy o stablecoinach, Genius Act, która ma zostać poddana pod głosowanie w Senacie w ciągu najbliższych dwóch tygodni, odnoszą się do potencjalnych konfliktów interesów w amerykańskim Departamencie Skarbu.

Podczas gdy kryptoaktywność rodziny Trumpów przyciągnęła wiele uwagi, w ustawodawstwie kryje się inny konflikt. Departament Skarbu USA odpowiada za emisję długu skarbowego. Dając mu znaczący wpływ na emitentów stablecoinów, zajmuje on pozycję władzy nad znaczącymi inwestorami w te obligacje skarbowe. Ten wzór potrzeb finansowania skarbowego wpływających na politykę regulacyjną pojawił się gdzie indziej, a administracja podobno przygotowuje się do złagodzenia wymogów kapitałowych banków, częściowo w celu zachęcenia do większych zakupów długu rządowego. Przy kapitalizacji rynkowej stablecoinów zbliżającej się do 250 miliardów dolarów i potencjalnie wkrótce osiągającej 2 biliony dolarów, konflikty te mogą mieć znaczące implikacje dla finansowania skarbu – zauważa portal Ledger Insights.

Podczas zeznań przed Kongresem w zeszłym miesiącu Sekretarz Skarbu Scott Bessent powiedział: „w związku z ustawodawstwem dotyczącym stablecoinów istnieją spekulacje, że w ciągu najbliższych kilku lat może wystąpić popyt na papiery wartościowe rządu USA z aktywów cyfrowych”.

Wpływ stablecoinów na koszty obsługi długu

Niedawne badania przeprowadzone przez BIS, bank centralny dla banków centralnych, określiły ilościowo potencjalnie znaczący wpływ, jaki popyt na stablecoiny może mieć na krótkoterminowe stopy procentowe obligacji skarbowych. Wyższy popyt na stablecoiny obniża koszty obsługi długu skarbowego. Ta możliwość wpływu stablecoinów na koszty finansowania obligacji skarbowych rodzi pytania o to, którzy regulatorzy powinni nadzorować ten rozwijający się rynek.

Godną uwagi cechą ustawodawstwa dotyczącego stablecoinów jest to, że większość uprawnień regulacyjnych trafia do Skarbu Państwa i innych organów regulacyjnych sektora bankowego, a nie do Rezerwy Federalnej. Może to odzwierciedlać postrzeganie Rezerwy Federalnej jako mniej entuzjastycznie nastawionej do aktywów cyfrowych lub preferencję obecnej administracji do ograniczania jej uprawnień. Jednakże, ponieważ stablecoiny mogą stać się znaczącym elementem systemu monetarnego, ograniczenie roli Rezerwy Federalnej w ich regulacjach może potencjalnie wpłynąć na jej zdolność do skutecznego prowadzenia polityki pieniężnej.

Wpływ Skarbu Państwa na inwestorów w jego długu może być postrzegany jako coś pozytywnego, ale administracje się zmieniają, więc te uprawnienia mogą również zachęcać do nieodpowiedzialnych wydatków. W związku z tym do Genius Act dodano klauzule ograniczające uprawnienia Skarbu Państwa.

Podobne napięcia między potrzebami finansowymi Skarbu Państwa a polityką regulacyjną pojawiły się również gdzie indziej, gdzie według doniesień administracja przygotowuje się do złagodzenia wymogów kapitałowych banków, częściowo w celu zachęcenia do większych zakupów długu rządowego.

Nowe ograniczenia Genius Act dotyczące uprawnień Skarbu Państwa

Genius Act pozwala Sekretarzowi Skarbu Państwa na przyznawanie wyjątków „bezpiecznej przystani”, aby zezwolić w inny sposób niekwalifikowanym emitentom stablecoinów, w tym w „nietypowych i pilnych okolicznościach”. Niedawna poprawka wymaga, aby Sekretarz uzasadnił te pilne wyjątki przed Senate Banking Committee i House Financial Services Committee.

Podobnie, podczas gdy Sekretarz może uznawać zagraniczne stablecoiny z krajów o równoważnych regulacjach, poprawki wymagają teraz opublikowanego uzasadnienia i przyznają Stablecoin Certification Review Committee – składającemu się z przewodniczących Treasury, Federal Reserve i FDIC – uprawnienie do odrzucania takich decyzji.

Podczas gdy obie powyższe zmiany zostały uwzględnione w projekcie przed pomyślnym głosowaniem proceduralnym z 19 maja, nowsza zmiana dotyczy wzajemnych porozumień z zagranicznymi regulatorami stablecoinów. Podczas gdy Sekretarz może decydować o wzajemnych porozumieniach, wymagania zostały zaostrzone z posiadania podobnych standardów dla emitentów stablecoinów do również wymogu, aby jurysdykcja miała odpowiednie standardy przeciwdziałania praniu pieniędzy i zgodności oraz wystarczające uprawnienia nadzorcze i egzekucyjne.

Ograniczenia dodane do Genius Act potwierdzają inherentne napięcie w przyznaniu Skarbowi Państwa szerokiej władzy nad emitentami stablecoinów, którzy są głównymi nabywcami długu Skarbu Państwa. Jednak te zabezpieczenia koncentrują się przede wszystkim na nadzorze proceduralnym, a nie na samym konflikcie strukturalnym. W miarę jak stablecoiny stają się coraz bardziej integralną częścią systemu finansowego, to napięcie między podwójną rolą Skarbu Państwa jako emitenta długu a wpływem na regulację stablecoinów może wymagać bardziej fundamentalnego rozdzielenia organów.