Ostrom i Williamson laureatami Nagrody Nobla w dziedzinie ekonomii

Dwoje uczonych amerykańskich Elinor Ostrom z University of Indiana z Bloomington i Oliver Eaton Williamson zostało wczoraj laureatami Naobla w dziedzinie nauk ekonomicznych

Ostrom specjalizuje się specjalizująca się w ekonomii politycznej. Nobla otrzymała za wykazanie, jak wspólna własność może być zarządzana przez zrzeszenia użytkowników. Z kolei Williamsonowi , profesorowi ekonomii Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley przyznano tę nagrodę za jego teoria rozwiązywania konfliktów korporacyjnych.

Elinor Ostrom wspólnie z mężem Vincentem stworzyła w roku 1973 w Blloomington Warsztaty Teorii Politycznej. Jest autorką wielu publikacji, głównie z zakresu teorii organizacji, nauk politycznych i administracji publicznej. Do najwyżej cenionych publikacji tegorocznej noblistki należą opisy wzajemnego oddziaływania ludzi i ekosystemów w taki sposób, aby wynikały z tego korzyści, chodzi przede wszystkim o zasoby leśne, zbiorniki wodne, pola naftowe, systemy irygacyjne. Ostrom w swoich pracach daje przykłady wielu udanych eksperymentów, wskazuje jednak, że bardzo często ludzie są odpowiedzialni za zniszczenie ekostystemów.

Z kolei Oliver Williamson jest autorem cenionych prac dotyczących koszty transakcji. Znana jest jego publikacja na temat budowania wzajemnych zależności w biznesie polegająca na przejściu z jednorazowych kontraktów pomiędzy dwoma firmami do wieloletnich umów. Również jako pierwszy podjął się oceny kosztów informacji.

Ostrom jest pierwszą kobietą, która otrzymała tę nagrodę, ustanowioną w 1968 roku. Po pokojowej nagrodzie Nobla przyznanej prezydentowi USA, Barackowi Obamie i w tym przypadku sądzono, że najwyższe wyróżnienie za osiągnięcia w ekonomii, które pomogłyby w uniknięciu takich kryzysów finansowych, przez jaki świat dzisiaj musi przejść. Ani Ostrom, ani Williamson nie było na liście faworytów. Przy czym w Internecie długo nie ukazywało się nawet zdjęcie Williamsona.

Jako potencjalnych laureatów giełdach nazwisk najczęściej wymieniano tych uczonych, którzy zajmowali się bądź bańkami spekulacyjnymi, bądź też ekonomią behawioralną zajmującą się wpływem sytuacji gospodarczej na zachowania ludzi.

Potocznie nazywany [link=http://almaz.com/nobel/nobel.html]„Nobel ekonomiczny”[/link] jest w istocie nagrodą szwedzkiego Riksbanku, który w ten sposób czci osiągnięcia Alfreda Nobla.

[ramka][b]Lista laureatów ekonomicznego Nobla[/b]

2008

Paul Krugman - za analizę wzorców handlu i lokalizacji działalności gospodarczej

2007

Leonid Hurwicz, Eric S. Maskin, Roger B. Myerson - za położenie podwalin pod teorię mechanism design

2006

Edmund S. Phelps - za analizę zależności międzyokresowych w polityce makroekonomicznej

2005

Robert J. Aumannow i Thomas C. Schelling - za wkład w makroekonomie dynamiczną: spójność polityki gospodarczej w czasie oraz przyczyny leżące u podstaw cykli koniunkturalnych

2004

Finn Kydland i Edward Prescott - za pracę wyjaśniającą w jaki sposób cykle biznesowe wpływają zmiany w polityce ekonomicznej i technologii.

2003

Robert F. Engle i Clive Granger - za metody analizy ekonomicznych szeregów czasowych ze zmienną w czasie wariancją (model ARCH)

2002

Daniel Kahneman i Vernon L. Smith - za zintegrowanie wniosków z badań psychologicznych do nauk ekonomicznych, szczególnie dotyczących ludzkich osądów i podejmowania decyzji w warunkach niepewności

2001

George A. Akerlof, Michael Spence oraz Joseph Stiglitz - za analizę rynków z asymetrią informacji

2000

James J. Heckman i Daniel L. McFadden - za rozwój teorii i metod analizowania prób selektywnych

1999

Robert A. Mundell - za analizę polityki pieniężnej i fiskalnej w warunkach różnych reżimów kursów wymiany oraz analizę optymalnych obszarów walutowych

1998

Hindus Amarty Sen - za wkład w ekonomię dobrobytu

1997

Robert C. Merton i Myron S. Scholes - za nowatorską metodę wyznaczania wartości instrumentów pochodnych

1996

James A. Mirrlees i William Vickrey - za fundamentalny wkład w ekonomiczną teorię bodźców w warunkach asymetrii informacji

1995

Robert E. Lucas Jr. - za rozwój i zastosowanie hipotezy racjonalnych oczekiwań, a tym samym przekształcenie analizy makroekonomicznej i głębsze zrozumienie polityki gospodarczej

1994

John C. Harsanyi, John F. Nash i Reinhard Selten - za pionierską analizę równowagi w teorii gier niekooperacyjnych

1993

Robert W. Fogel i Douglass C. North - za wkład w odnowę historii gospodarczej poprzez zastosowanie teorii ekonomii i metod ilościowych do objaśnienia zmian gospodarczych i instytucjonalnych

1992

Gary S. Becker - za rozszerzenie zakresu analizy mikroekonomicznej na szeroki zakres ludzkich zachowań i interakcji, włączając zachowanie pozarynkowe

1991

Ronald Coase - za odkrycie i wyjaśnienie znaczenia kosztów transakcyjnych i praw własności na strukturę instytucjonalną i funkcjonowanie gospodarki

1990

Harry M. Markowitz, William F. Sharpe i Merton H. Miller - za pionierskie prace w teorii ekonomii finansowej

1989

Norweg Trygve Haavelmo - za wyjaśnienie podstaw ekonometrii w oparciu o rachunek prawdopodobieństwa i analizę równoczesnych struktur ekonomicznych

1988

Francuz Maurice Allais - za pionierski wkład w teorię rynków i efektywnego wykorzystywania zasobów

1987

Robert M. Solow - za wkład w teorię wzrostu gospodarczego.

1986

James M. Buchanan Jr. - za rozwój kontraktowych i konstytucyjnych podstaw teorii podejmowania decyzji ekonomicznych i politycznych.

1985

Franco Modigliani - za pionierskie analizy oszczędzania i rynków finansowych

1984

Richard Stone - za zasadniczy wkład w rozwój systemów rachunku narodowego, a tym samym ogromne usprawnienie podstaw empirycznej analizy ekonomicznej

1983

Gerard Debreu -za wdrożenie do teorii ekonomii nowych metod analitycznych oraz za nowe ścisłe sformułowanie teorii równowagi ogólne

1982

George J. Stigler - za nowatorskie badania nad strukturami przemysłu, funkcjonowaniem rynków oraz przyczynami i skutkami regulacji publicznej.

1981

James Tobin - za analizę rynków finansowych i ich związków z decyzjami o wydatkach, zatrudnieniem, produkcją i cenami.

1980

Lawrence R. Klein - za stworzenie modeli ekonometrycznych i ich zastosowanie do analizy wahań ekonomicznych i polityki ekonomicznej.

1979

Arthur Lewis i Theodore W. Schultz - za pionierski wkład w badania rozwoju gospodarczego ze szczególnym uwzględnieniem problemów krajów rozwijających się

1978

Herbert A. Simon - za pionierskie badania procesów podejmowania decyzji wewnątrz organizacji gospodarczych

1977

James E. Meade i Bertil Ohlin - za przełomowy wkład w teorię handlu międzynarodowego i międzynarodowych przepływów kapitałowych

1976

Milton Friedman - za osiągnięcia w dziedzinie analizy konsumpcji, historii i teorii monetarnej oraz za przedstawienie złożoności polityki stabilizacyjnej

1975

Tjalling C. Koopmans i Leonid Vitaliyevich Kantorovich - za wkład w teorię optymalnej alokacji zasobów

1974

Friedrich August von Hayek i Gunnar Myrdal - za pionierską pracę w dziedzinie teorii pieniądza i wahań gospodarczych oraz za pogłębioną analizę współzależności zjawisk ekonomicznych, społecznych i instytucjonalnych

1973

Wassily Leontief z USA - za rozwój metody nakładów i wyników i jej zastosowanie do ważnych problemów ekonomicznych

1972

Kenneth J. Arrow z USA i John R. Hicks z Wielkiej Brytanii - za pionierski wkład w ekonomiczną teorię równowagi ogólnej oraz ekonomii dobrobytu

1971

Simon Kuznets - za opartą na badaniach empirycznych interpretację wzrostu gospodarczego, która dała nowe i pogłębiła istniejące zrozumienie ekonomiczne struktur społecznych i procesów rozwoju.

1970

Paul A. Samuelson - za pracę naukową, poprzez którą rozwinął statyczną i dynamiczną teorię ekonomii i aktywnie przyczynił się do podniesienia poziomu analizy w naukach ekonomicznych.

1969

Jan Tinbergen i Ragnar Frisch - za rozwój i zastosowanie modeli dynamicznych do analizy procesów ekonomicznych

[link=http://pl.wikipedia.org/wiki/Nagroda_Banku_Szwecji_im._Alfreda_Nobla_w_dziedzinie_ekonomii][i]źródło - Wikipedia[/i][/link][/ramka]