Rządy podzielą się kosztami pomocy?

Komisja Europejska chciałaby, aby państwa członkowskie Unii dzieliły się kosztami pomocy dla banków, które działają na kilku rynkach. Propozycja ta z pewnością wzbudzi kontrowersje

Rządy państw członkowskich Unii Europejskiej powinny się dzielić kosztami ewentualnej pomocy dla instytucji finansowych, które działają w kilku krajach. Taki pomysł znalazł się w przygotowanej przez Komisję Europejską propozycji dyrektywy, która ma zostać przedstawiona jutro na posiedzeniu ministrów finansów UE (tzw. Ecofin) – twierdzi niemiecki dziennik „Handelsblatt”, który dotarł do projektu dokumentu.

[srodtytul]Kontrowersyjna propozycja[/srodtytul]

KE pracuje nad reformą systemu regulacji finansowych, która pozwoli ograniczyć ryzyko powtórki obecnego kryzysu w przyszłości. W najnowszym dokumencie rekomenduje m.in. ustanowienie jednolitych procedur upadłościowych dla instytucji finansowych. Chciałaby ponadto, aby banki opracowywały tzw. testamenty życia, czyli plany szybkiej likwidacji aktywów na wypadek upadłości.

Najwięcej kontrowersji wzbudzi jednak z pewnością propozycja ustalenia reguł dzielenia się przez rządy kosztami ewentualnej pomocy dla transgranicznych banków. Miałoby to zapobiec takim trudnościom, jakie towarzyszyły m.in. zaaranżowanej na poczekaniu przez rządy Belgii, Holandii i Luksemburga pomocy dla Fortisa jesienią ubiegłego roku.

[srodtytul]Niełatwa koordynacja[/srodtytul]

Z przecieku do mediów nie wynika, czy propozycja KE dotyczy wyłącznie banków, które mają w kilku krajach spółki córki działające na podstawie odrębnych licencji, czy także tych, które licencję na prowadzenie działalności mają w macierzystym kraju, a w innych otworzyły tylko swoje oddziały, na co na mocy przepisów o jednolitym rynku europejskim nie trzeba zgody lokalnego regulatora. – W tym drugim przypadku odpowiedzialność za dany bank spoczywa całkowicie na rządzie jego macierzystego kraju. Natomiast w pierwszym przypadku bank podlega kilku nadzorom, ale opracowanie reguł podziału kosztów ewentualnej pomocy byłoby niezwykle trudne – wskazuje Rym Ayadi, ekspertka ds. regulacji sektora finansowego w Centrum Badań nad Polityką Europejską (CEPS) w Brukseli.

– Jakie kryteria miałyby tu być stosowane? Nominalna wartość aktywów na terenie danego kraju? A może ich wartość w stosunku do PKB tego kraju? – wskazuje jedną z trudności Ayadi. Jak zauważa, poszczególne rządy mogą się nie zgadzać co do tego, czy dany bank w ogóle wymaga pomocy, ponieważ skutki jego plajty dla sektorów bankowych i gospodarek poszczególnych krajów nie będą jednakowe.

[srodtytul]Roszady w bankowości[/srodtytul]

Gdyby propozycja KE weszła życie, mogłoby dojść do znacznych zmian w europejskim pejzażu bankowym. Kredytodawcy, którzy mają tylko jedną centralę, ale wiele zagranicznych oddziałów, byliby zapewne nakłaniani przez macierzysty rząd do przekształcenia ich w spółki zależne. W ten sposób zrzucałby on część odpowiedzialności za ewentualne problemy banku na inne rządy. Te jednak mogłyby się z tego samego powodu nie godzić na taką zmianę formy prawnej oddziałów zagranicznych instytucji – wskazuje Ayadi. Jak zauważa, krajowi nadzorcy byliby też zapewne mniej przychylni bankom spoza UE.

Zdaniem ekspertki CEPS, KE powinna się skoncentrować na stworzeniu reguł, które zapobiegną konieczności pomocy bankom. Głównie chodzi o odchudzenie instytucji postrzeganych jako „zbyt wielkie, by upaść”. Bloomberg, HandelsBlatt