Szwajcarska tajemnica bankowa słabnie

Nowa afera z oszustwami podatkowymi, jaka zapowiada się między Szwajcarią i Niemcami może doprowadzić do „rozszczelnienia” szwajcarskiej zasady tajemnicy bankowej

Według informacji „FAZ” anonimowy informator zaproponował niemieckim władzom podatkowym sprzedanie listy 1500 podatników, którzy ukryli swe pieniądze w Szwajcarii. Za płytę CD z danymi bankowymi oszustów podatkowych żąda 2,5 mln euro.

Rząd w Berlinie jest gotów kupić ją — dał do zrozumienia rzecznik resortu finansów. Nie chciał mówić definitywnie o tym, ale wyjaśnił, że ewentualna decyzja byłaby zgodna z podobną podjętą przez władze federalne i krajów związkowych w przypadku Liechtensteinu, gdy w 2008 r. Niemcy kupiły podobne dane. Rzecznik dodał, że ministrowie finansów obu krajów Wolfgang Schäuble i Hans-Rudolf Merz rozmawiali o tym i postanowili uregulować te problemy na przyszłość. Nie podał jednak, co ustalili. Niemcy i Szwajcarzy negocjują od wielu miesięcy umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, dotąd bez powodzenia.

Po informacji „FAZ” konserwatyści i liberałowie tworzący koalicję w Berlinie wyrażali zastrzeżenia wobec kupowania listy uzyskanej w nielegalny sposób, ale ostatecznie wydaje się zwyciężyła perspektywa odzyskania co najmniej 100 mln euro.

Według resortu finansów, kupowanie wykradzionych danych nie jest równoznaczne z nakłanianiem do naruszania prawa. Podobnie argumentował francuski minister ds. budżetu Eric Woerth, gdy Francja zdobyła taką listę swych podatników: moim zadaniem jest pilnowanie wpływów do budżetu, wszelkimi sposobami. Z tego jestem rozliczany - mówił.

Podobna afera w lutym 2008 pogorszyła stosunki Niemiec z Liechtensteinem, gdy niemieckie służby specjalne kupiły za prawie 5 mln euro dane bankowe skradzione w Vaduz. Na ich podstawie ustalono, że ówczesny prezes Deutsche Post Klaus Zumwinkel oszukiwał pladze podatkowe, co doprowadziło do skazania go.

Wydarzenia w Niemczech wzbudziły zaniepokojenie w Szwajcarii, że praktyki kupowania kradzionych danych osłabią zasadę tajemnicy bankowej. Przypadek niemiecki pojawił się w kilka dni po ogłoszeniu rozwiązania podobnego z Francją.

Paryż uzyskał od pracownika filii banku HSBC w Genewie listę ok 3 tys. podatników, którzy ulokowali swe oszczędności w Szwajcarii. Doszło również do napięcia w stosunkach dwustronnych, ale na ostatnim szczycie w Davos Francuzi obiecali Szwajcarom, że nie będą zwracać się do nich po pomoc administracyjną i przekazali im kopię listy, jak tego żądali Szwajcarzy.

Przypadek Niemiec stwarza ten sam problem wykorzystania przez władze podatkowe informacji z nielegalnego źródła. Prezydent i minister gospodarki Szwajcarii, Doris Leuthard uznała za trudne do zrozumienia, że państwo prawa korzysta z takich danych, że wbrew prawu wiąże się z przestępcami. Dla sekretarza generalnego szwajcarskiej organizacji banków prywatnych, Michela Déroberta, to niepokojąca sprawa, bo złe pomysły są zaraźliwe.

Niepokój Szwajcarów nie dziwi, bo zasada tajemnicy bankowej jest podstawą ustroju Szwajcarii, zapewniła temu krajowi obecny dostatek. A od roku Szwajcaria „obrywa” ciosy ze wszystkich stron. W marcu zgodziła się dostosować do norm OECD rezygnując z rozróżniana oszustwa i uchylania się od płacenia podatków. Berno ustąpiło także w sprawie amerykańskich klientów banku UBS. Bank zgodził się ujawnić dane 250 Amerykanów, którzy nie chcieli u siebie płacić podatków. W sierpniu chcąc uniknąć kolejnego procesu zgodził się dołożyć nazwiska dalszych 4500 klientów z USA.