Na Wyspach jeszcze wzrost

Brytyjski PKB w III kwartale rósł wolniej niż w poprzednim, ale szybciej, niż prognozowano. Teraz ma być jednak gorzej

Produkt krajowy brutto Wielkiej Brytanii wzrósł w III kwartale o 0,8 proc. w porównaniu z poprzednim kwartałem (wtedy wzrost wyniósł 1,2 proc.). Ekonomiści spodziewali się w minionym kwartale zwiększenia o PKB o 0,4 proc.

Branża usługowa, w której powstaje 76 proc. brytyjskiego PKB, wzrosła o 0,6 proc. w III kwartale. Taki sam wynik odnotowano w przemyśle, przy czym o 1 proc. zwiększyła się produkcja zakładów przetwórczych. W budownictwie wzrost wyniósł 4 proc. w stosunku kwartalnym i 11 proc. w porównaniu z ub.r., co stanowi najszybsze roczne tempo od 1988 r.

[srodtytul]S&P już nie grozi cięciem[/srodtytul]

Po opublikowaniu tego raportu brytyjskie obligacje rządowe staniały, a kurs funta szterlinga zyskał – zarówno w stosunku do dolara, jak i do euro – 1,1 proc. Do umocnienia brytyjskiej waluty przyczynił się też raport agencji ratingowej Standard & Poor’s, która podniosła perspektywę oceny wiarygodności brytyjskiego długu z negatywnej do stabilnej. Tak więc Wielkiej Brytanii nie grozi już obniżenie ratingu przez S&P z maksymalnego poziomu AAA.

W maju ub. r. agencja ostrzegła, że rozważa taką możliwość. Teraz jej analitycy doszli do wniosku, że większy od spodziewanego wzrost PKB zmniejsza naciski na Bank Anglii, by bardziej energicznie stymulował rozwój gospodarki, pompując w nią kolejne miliardy funtów. Minister finansów George Osborne w wywiadzie dla Sky News decyzję S&P określił jako „wotum zaufania” dla koalicyjnego rządu. Notę AAA i stabilną prognozę Wielka Brytania ma też w agencjach ratingowych Moody’s i Fitch.

[srodtytul]Co się odwlecze, to nie uciecze[/srodtytul]

Wielka Brytania jest pierwszym krajem z G7, który opublikował raport za III kwartał. Wydaje się, że inne państwa europejskie też rozwijały się w tym okresie szybciej, niż przewidywano. Jak było w Stanach Zjednoczonych, dowiemy się już pojutrze. Wiele fragmentarycznych danych świadczy jednak o tym, że stan gospodarki jest na tyle poważny, że na najbliższym posiedzeniu 3 listopada Fed podejmie decyzję o dalszym złagodzeniu polityki pieniężnej, co zresztą już kilka razy zapowiadał szef amerykańskiego banku centralnego Ben S. Bernanke.

Dzień później zbiera się rada Banku Anglii i po wczorajszym komunikacie Urzędu Statystycznego wydaje się niemal pewne, że tym razem nie zdecyduje się na przeznaczenie dodatkowych kwot na wykup aktywów.

JPMorgan przesunął wczoraj z listopada na luty prognozę rozpoczęcia przez Bank Anglii kolejnej fazy tzw. ilościowego łagodzenia polityki pieniężnej. Inni ekonomiści też są zdania, że szybszy od spodziewanego wzrost w III kwartale nie upoważnia do wdrożenia kolejnego programu stymulacyjnego już teraz. Nie da się jednak ukryć, że brytyjska gospodarka w minionym kwartale zwolniła tempo wzrostu, a w tym i w przyszłym kwartale może być tylko gorzej. Taką prognozę potwierdzają najnowsze dane.

We wrześniu wniosków o zasiłki dla bezrobotnych przybyło najwięcej od ośmiu miesięcy. Ceny domów spadły bardziej, niż oczekiwano, i ponad jedna trzecia Brytyjczyków uważa, że domy nadal będą taniały. Niespodziewanie już po raz drugi z rzędu spadła we wrześniu sprzedaż detaliczna, a zgód na kredyty hipoteczne wydano najmniej od półtora roku.

Nikt nie ukrywa, że niedobrze wróży rozwojowi gospodarki wdrożenie rządowego programu oszczędnościowego. Jego celem jest zdecydowane zredukowanie deficytu budżetowego, który w ub.r. wyniósł 11 proc. PKB. Metody mogą jednak być bolesne, bo rząd zakłada między innymi zlikwidowanie w strefie budżetowej pół miliona miejsc pracy.

Premier David Cameron zapewnia wprawdzie, że największą troską rządu jest wzrost gospodarczy, ale w najnowszym badaniu opinii publicznej po raz pierwszy od trzech lat Partia Pracy ma większe poparcie niż konserwatyści.