Orlen mógłby znowu wypłacić dywidendę

Blisko 931 mln zł zysku netto przypisanego akcjonariuszom jednostki dominującej w trzecim kwartale mogło być dla rynku miłą niespodzianką. Mimo to kurs na zamknięciu spadł

Analitycy spodziewali się, że Orlen wypracował około 780 mln zł czystego zysku, czyli istotnie mniej niż zaraportowała spółka. Wydawać by się mogło, że w tej sytuacji kurs Orlenu skoczy w górę. Jednak tak było tylko na początku sesji. A na zamknięciu akcje płockiego koncernu znalazły się pod kreską.

Tak dobry wynik netto był bowiem w dużym stopniu efektem sporego dodatniego salda na działalności finansowej spółki. Zysk operacyjny koncernu, który wyniósł niespełna 423 mln zł, okazał się zgodny z oczekiwaniami rynku (3 proc. poniżej konsensusu). W dodatku został zbudowany w bardzo istotnej części na przeszacowaniu wartości zapasów ropy naftowej, a to czynnik, na który spółka nie ma wpływu.Przychody Orlenu w trzecim kwartale również były zbieżne z szacunkami analityków – wyniosły 18,6 mld zł, podczas gdy średnia prognoz analityków wynosiła 18,4 mld zł.

Z dobrej strony po raz kolejny pokazał się przede wszystkim segment detaliczny. – Już rok temu osiągnęliśmy rekordowy wynik. Tymczasem teraz możemy się znowu pochwalić najlepszym rezultatem – powiedział podczas konferencji prasowej Sławomir Jędrzejczyk, wiceprezes Orlenu ds. finansowych. W trzecim kwartale zeszłego roku detal przyniósł 239 mln zł zysku operacyjnego, tym razem o ponad połowę więcej – 363 mln zł. Po bardzo trudnym okresie poprawę można było zauważyć również w segmencie petrochemicznym. [srodtytul]Zła sytuacja makro[/srodtytul]

Warunki makroekonomiczne – głównie obniżenie dyferencjału Ural/Brent, czyli różnicy w cenie tych dwóch gatunków ropy naftowej, modelowej marży rafineryjnej oraz osłabienie złotego w stosunku do walut europejskiej i amerykańskiej – silnie odcisnęły się natomiast na działaności rafineryjnej grupy. Łączny wpływ wszystkich tych czynników spowodował, że skonsolidowany wynik Orlenu był w minionym kwartale o 626 mln zł niższy niż rok wcześniej. Kulą u nogi po raz kolejny okazała się litewska rafineria w Możejkach. Rezultaty obniżyła także działalność Unipetrolu.

W tym kwartale sytuacja makroekonomiczna się nie poprawia. Orlen od początku października do pierwszych dni listopada obserwuje, że dyferencjał Ural/Brent utrzymuje się na poziomie 0,5 USD na baryłce. Także modelowa marża rafineryjna ustabilizowała się na wysokości z trzeciego kwartału, czyli 3,1 USD na baryłce.

[srodtytul]Wizja dywidendy[/srodtytul]

Mimo to zdaniem Jędrzejczyka w obecnej sytuacji Orlen może zastanowić się nad wypłatą dywidendy. Warunkiem jest to, by wcześniej sprzedał swoje udziały w Polkomtelu i Anwilu, a także by pozbył się zapasów obowiązkowych ropy. – Nie będzie dywidendy z zysku Orlenu, jeśli tego nie uda się zrobić. Jeśli te transakcje się odbędą, to wtedy się nad tym pochylimy – powiedział wiceprezes płockiego koncernu.

Wcześniej Orlen sam może być zasilony finansowo. Chodzi o zaliczkę na poczet dywidendy z tegorocznych zysków Polkomtelu. – Decyzja co do wypłaty dywidendy zaliczkowej zapadnie do końca listopada – poinformował Jędrzejczyk. Taki zastrzyk byłby bardzo wskazany dla płockiej spółki, która powinna na koniec tego roku spełnić wymagania banków ją kredytujących. Zarząd spółki uważa, że jeśli obecne warunki makroekonomiczne się nie pogorszą, uda się to zrobić bez sprzedaży akcji Polkomtelu i Anwilu.

– Naszym celem jest teraz zamknięcie obu tych transakcji w pierwszym kwartale przyszłego roku – powiedział w piątek Jedrzejczyk. – O tym, jaki scenariusz wyjścia z Polkomtelu przyjmiemy, poinformujemy do końca tego roku, na razie jesteśmy na etapie konsultacji z pozostałymi akcjonariuszami – dodał. W grę wchodzi zarówno sprzedaż bezpośrednio inwestorowi, jak i wprowadzenie spółki na GPW.

Do inwestora trafić ma natomiast włocławski Anwil. Orlen wybrał już trzy podmioty, z którymi chce prowadzić dalsze rozmowy na temat sprzedaży tej spółki. Nie zdradza ani ich nazw, ani jakichkolwiek innych informacji na ich temat. Zdaniem Jędrzejczyka zbycie Anwilu nie będzie kolidowało z trwającym procesem prywatyzacji tzw. pierwszej grupy chemicznej (Azotów Tarnów, Ciechu i ZAK-u).

[ramka][b]Konrad Anuszkiewicz - Analityk Ipopema Securities[/b]3

Pokazane przez Orlen wyniki kwartalne były zasadniczo zgodne z oczekiwaniami rynku. Nieznacznie odbiegał od nich jedynie zysk netto. To efekt działalności finansowej oraz niższej od standardowej efektywnej stopy podatkowej. W ujęciu rocznym nie będzie to jednak miało istotnego znaczenia. Cieszyć może poprawa sytuacji w segmencie petrochemicznym. Słabe wyniki przynosi nadal działalność rafineryjna, jednak w tych warunkach makroekonomicznych trudno, żeby rezultaty były dobre. W tym miejscu warto dodać, że kolejny kwartał z rzędu pod kreską znalazła się litewska rafineria w Możejkach. Wynik grupy obciążyła również działalność czeskiego Unipetrolu. Pokazany rezultat jest więc przede wszystkim zasługą rafinerii w Płocku. not.

[b]Bartłomiej Mayer - Parkiet[/b]

Na wyniki kwartalne Orlenu zazwyczaj wpływ mają różne wydarzenia jednorazowe. Tym razem jednym z nich było rozliczenie się z czeską spółką Agrofert. O tym, że Orlen może mieć jeszcze jakieś zobowiązania wobec niegdysiejszego partnera, z którym miał wspólnie przed laty przejmować Unipetrol, spora część akcjonariuszy już zdążyła zapomnieć. Tymczasem konieczność dokonania wypłaty na rzecz Agrofertu zdarzyła się w dość niefortunnym dla płockiego koncernu momencie. Orlen powinien wypełnić na koniec roku wymogi kredytujących go banków. W tej sytuacji każda złotówka w bilansie ma znaczenie. Co, jeśli warunków nie spełni? Pewnie dogada się z bankami, ale kredytowanie będzie go drożej kosztować. Cień Agrofertu znowu położy się więc na spółce.[/ramka]