Bicie rekordów jest dla nas w ostatnich miesiącach problemem. Pamiętamy,
co się działo w drugiej połowie poprzedniego roku i na początku tego roku.
Dziś jest podobnie. Normalnie, nowe rekordy powinny zaktywizować popyt. W
końcu rekord to rekord. Problem w tym, że chwilę po jego wyznaczeniu popyt
gaśnie. Tak jest i tym razem. Indeks już powrócił pod poziom poprzedniego
szczytu. W sumie, gdy weźmiemy pod uwagę fakt, że rekord został wyznaczony
głównie przez kosze zleceń kupna, to trudno się dziwić tej rezerwie
kupujących. Obrót także nie wskazuje, by na rynku pojawił się jakiś nowy
potężny kapitał. Zatem mamy to, do czego już przywykliśmy. Skok cen i
ciszę. Wiele z tego nie wynika. Czy w związku z tym należy się bać? Nie
koniecznie. Fiasko ataku na szczyt nie oznacza jeszcze sygnału sprzedaży.
Tu nadal obowiązuje zasada przełamanie wsparcia, a do tego sporo nam
brakuje i dziś raczej nie będziemy świadkami takiego wydarzenia. M 37-38.
KJ
Tańszy pieniądz jest pożądany przez stronę rządową, bo będzie wspierać gospodarkę i nastroje. Opozycja szuka dźwigni po drugiej stronie.
Poniedziałkowa sesja była pierwszą, podczas której rynki finansowe miały możliwość zareagowania na to, co wydarzyło się w weekend.
Początek tygodnia przynosi duże luki na wykresach. Powoli trzeba przyzwyczaić się do tego, że to zjawisko nie jest wyjątkiem, a regułą.
Minister Finansów zebrał z rynku kolejne prawie 11 mld zł. Największym zainteresowaniem znów cieszyły się te serie, które dają pozytywną ekspozycję na spadek stóp procentowych. Bazowy scenariuszem nadal pozostają niższe stopy w banku centralnym, bo jeszcze w wakacje inflacja znajdzie się bardzo blisko celu.
Mimo ostatniej deprecjacji amerykański dolar nie wydaje się jeszcze wcale tani w ujęciu fundamentalnym.
Wydawało się, iż ten tydzień mijać będzie pod znakiem podbicia premii za ryzyko związanej z wydarzeniami na Bliskim Wschodzie.
