#WykresDnia: Ryzykowny japoński jen. Co zrobi BoJ?

Krótka pozycja na jenie jest transakcją obarczoną najwyższym ryzykiem. Rynki są blisko maksymalnej pozycji krótkiej do jena, mimo że BoJ coraz częściej sygnalizuje koniec kontroli krzywej dochodowości, a wybory w USA mogą być ogromnym szokiem.

parkiet.com

W poniedziałek jen japoński traci w stosunku do swojego amerykańskiego odpowiednika piąty dzień z rzędu i osiąga najniższy poziom od półtora tygodnia w związku z oczekiwaniami, że superłagodna polityka pieniężna Banku Japonii (BoJ) jeszcze się nie zakończyła . W rzeczywistości gubernator BoJ Kazuo Ueda w zeszłym tygodniu przedstawił nieco gorszą ocenę gospodarki. Co więcej, BoJ ogłosił, że w tym tygodniu przeprowadzi niezaplanowaną operację obligacji. To z kolei osłabia jena i pomaga parze USD/JPY w wykorzystaniu pozytywnego ruchu z zeszłego tygodnia powyżej poziomu 149,00.

Pozytywny wynik wiosennych negocjacji płacowych powinien pozwolić BoJ na wycofanie się z polityki ujemnych stóp procentowych w kwietniu, jeśli nie w marcu. To, wraz ze słabym popytem na dolara amerykańskiego, w obliczu niepewności co do ścieżki obniżek stóp procentowych przez amerykańską Rezerwę Federalną, może powstrzymać dalszy ruch aprecjacyjny pary USD/JPY. Inwestorzy mogą również woleć poczekać z boku na wtorkową decyzję BoJ, po której w środę zostaną opublikowane wyniki dwudniowego posiedzenia politycznego FOMC i które zapewnią nowy impuls kierunkowy

W poniedziałek Bank Japonii rozpoczyna dwudniowe posiedzenie w sprawie polityki pieniężnej. Rynki obstawiają, że we wtorek BoJ opuści ujemne stopy procentowe. W piątek Rengo, Japońska Konfederacja Związków Zawodowych (JTUC), ogłosiła podwyżkę płac średnio o 5,28 proc., co stanowi najbardziej wyraźny wzrost od 33 lat.

Rynki uważają wynik negocjacji płacowych za zielone światło dla odwrócenia się BoJ od stóp ujemnych. Niemniej jednak słabe wskaźniki gospodarcze za I kwartał 2024 r. mogą powodować niepewność co do decyzji polityki pieniężnej BoJ. Japońska gospodarka uniknęła technicznej recesji w IV kwartale 2023 r., rozwijając się o 0,1 proc.

Jednak nawet gdy Bank Japonii przygotowuje się do kluczowej zmiany w polityce pieniężnej, analitycy twierdzą, że trzeba zrobić znacznie więcej, aby znacząco zmienić około 3 biliony dolarów jenów, które japońscy inwestorzy ulokowali na światowych rynkach obligacji i handlu jenami.

Japońscy inwestorzy zainwestowali biliony jenów za granicą, starając się zarobić cokolwiek lepszego niż prawie zerowy zwrot we własnym kraju w ramach trwających od kilkudziesięciu lat wysiłków BoJ na rzecz położenia kresu deflacji.

BOJ może zmienić tę politykę już w tym tygodniu. Rosnące płace i inna aktywność biznesowa sugerują, że stagnacja dobiegła końca, co oznacza, że ​​BoJ nie ma potrzeby dalszego utrzymywania krótkoterminowych stóp procentowych na ujemnym poziomie. Oczekiwanie na lepszy wzrost przyciągnęło zagraniczne środki do japońskich akcji i spowodowało wzrost rentowności obligacji w jenach.

Zwrócono także uwagę na 2,4 biliona dolarów zadłużenia zagranicznego, jakie japońskie towarzystwa ubezpieczeń na życie, fundusze emerytalne, banki i firmy powiernicze posiadają wspólnie, oraz na to, jaka część tych przepływów inwestycyjnych powróci do kraju.

Jednak te udziały przynoszą inwestorom wzrost w jenach o 5 proc., więc inwestorzy ledwo zareagują, jeśli BOJ podniesie stopy o 10 lub 20 punktów bazowych, twierdzą analitycy. – Szczerze mówiąc, nie sądzę, że będzie to miało duży wpływ na przepływy – mówi Alex Etra, starszy strateg w firmie analitycznej Exante Data.

Jak wynika z danych Ministerstwa Finansów, całkowita wartość zagranicznych inwestycji portfelowych Japonii na koniec grudnia wyniosła 628,45 bln jenów (4,2 bln dolarów), przy czym ponad połowa dotyczyła aktywów dłużnych wrażliwych na stopy procentowe, w większości długoterminowych.

Bank Japonii rozpoczął proces luzowania ilościowego i jakościowego (QQE) w maju 2013 r. Od tego czasu do chwili obecnej japońskie inwestycje w zadłużenie zagraniczne wyniosły około 89 bilionów jenów, z czego prawie 60 proc. należało do funduszy emerytalnych, w tym gigantycznego Rządowego Funduszu Inwestycji Emerytalnych (GPIF).

Etra należąca do Exante twierdzi, że krajowe fundusze emerytalne rutynowo nie zabezpieczają swoich zagranicznych inwestycji w obligacje przed ryzykiem walutowym, a ich zwrot z obligacji zagranicznych jest atrakcyjny, szczególnie w przeliczeniu na jeny.