Skorzystaj z promocji i czytaj dalej!
Zyskaj pełen dostęp do analiz, raportów i komentarzy na Parkiet.com
Mongolia – w poszukiwaniu spójnego modelu rozwoju
Pomimo że dywersyfikacja gospodarki Mongolii jest konieczna, przyszłość tego kraju wydaje się być determinowana rozwojem sektora wydobywczego.
Mongolia
Przed kilku laty zagłębiłem się w lekturę znakomitych, choć przez dziesięciolecia nieco zapomnianych książek Ferdynanda Ossendowskiego, w których przedstawiony został obraz Mongolii u progu dwudziestolecia międzywojennego. Objawia się tam jako kraj odległy i fascynująco bogaty pod względem specyfiki przyrodniczej i kulturowej. Zainspirowany, postanowiłem zweryfikować obraz zakreślony przez Ossendowskiego we własnej podróży do Mongolii. Rzeczywistość przerosła moje wyobrażenia i oczekiwania. Niespodziewanie pojawiła się także refleksja, że gospodarka współczesnej Mongolii wyzwala rodzaj fascynacji podobny do tej stricte podróżniczej. Mongolia to kraj kontrastów. Pod względem powierzchni trzykrotnie większy niż Francja, a jednocześnie najrzadziej zaludniony na świecie. Kraj, w którym łączna długość dróg utwardzonych wynosi zaledwie 1500 km, podobnie jak w Luksemburgu... Kraj, w którym połowa ludności zamieszkuje w Ułan Bator, a druga połowa nadal tworzy tradycyjną, koczowniczą społeczność pasterską. Z uwagi na trudne warunki klimatyczne rolnictwo praktycznie nie istnieje. Bogactwo gospodarcze to jednak termin jak najbardziej adekwatny w odniesieniu do mongolskich zasobów naturalnych, które porównywalne są z zasobami Australii czy Kazachstanu. Jak dotąd tylko w części zagospodarowany sektor wydobywczy odpowiada za niemal 80 proc. eksportu i 50 proc. dochodów budżetowych Mongolii. Na zagospodarowanie czekają nadal jedne z największych na świecie depozytów miedzi i złota (Oyu Tolgoy) oraz węgla (Tavan Tolgoy, Shive Ovoo). Skutki tych inwestycji dla gospodarki Mongolii będą olbrzymie. Kluczowe projekty pozwolą dwukrotnie zwiększyć wydobycie złota, trzykrotnie – węgla, oraz aż czterokrotnie – miedzi. Słynny Oyu Tolgoi wymaga nakładów kapitałowych rzędu ok. 19 mld USD – co odpowiada mniej więcej czteroletniej produkcji całej mongolskiej gospodarki. Zgodnie z szacunkami, uruchomienie kopalni pozwoli na długoterminowe zwiększenie PKB Mongolii łącznie o ponad 30 proc.
Pozostało jeszcze 82% artykułu
Reklama
