Przed zamknięciem

Rozpiętość dzisiejszej sesji mówi sama za siebie. Poziom minimum dzielą od

maksimum 52 pkt. Trudno więc mówić, by była to sesja przełomowa. Mimo tego

spokoju i niewielkiej aktywności nie można jednak powiedzieć, by był to

dzień zupełnie bez znaczenia. Pewnie nie zapadnie on w pamięć graczy, a

data 14 maja 2007 roku nic nie będzie mówić.

Mimo wszystko sesję należy uznać za ważną z przynajmniej jednego, ale

jakże ważnego powodu. Dzisiejsze notowania potwierdziły bowiem, że

piątkowy popyt nie był tylko jednorazowym wyskokiem cen. Wprawdzie kiedyś

taka wielkość popytu nie była szczególnie ważna, ale jak na ostatnie dni

piątkowa przewaga kupujących była bardzo wyraźna. Na tyle, by w szybkim

tempie wywindować ceny oraz oddalić je od sygnałów sprzedaży na wykresie

dziennym.

Notowania rozpoczęły się w niezłych nastrojach, bo te były wywołane

piątkową zwyżką w USA. Jak zwykle, czynniki zewnętrzne do podtrzymania

nastrojów wystarczają tylko na kilka chwil. Później przewagę uzyskują

nasze rodzime czynniki. Tym razem nie były one na tyle złe, by spowodować

głęboką przecenę. Skala spadku cen, jak nastąpił przed południem była

stosunkowo niewielka. Indeks nawet nie zszedł pod poziom piątkowego

zamknięcia. Kontrakty przez chwilę notowały minusy, ale popytowi udało się

powrócić nad kreskę.

Końcówka sesji to już prosta konsekwencja faktu utrzymania piątkowej

zdobyczy i wykreślenia w sumie dość płytkiej korekty. To są bowiem

argumenty za tym, że popyt nadal trzyma rękę na pulsie, a więc także za

tym, że jest szansa na powiększenie zwyżki. Zwracam uwagę na słowo szansa,

bo po pierwsze na rynku nic nie jest pewne, a po drugie ostatnia zmienność

nastrojów powinna hamować zapędy prognostyczne.