Rada Polityki Pieniężnej składa się z dziewięciu członków i prezesa NBP w roli przewodniczącego. Po trzech członków wybierają Sejm, Senat i Prezydent RP. Jeden z trzech prezydenckich członków RPP, prof. Cezary Kochalski, pełni tę funkcję od 2019 r., gdy zastąpił prof. Jerzego Osiatyńskiego.
Dr hab. Ireneusz Dąbrowski jest profesorem w Szkole Głównej Handlowej, a także wieloletnim pracownikiem Narodowego Banku Polskiego. Był m.in. dyrektorem Departamentu Badań i Innowacji Finansowych NBP i Departamentu Badań Ekonomicznych NBP, jest też redaktorem naczelnym wydawanego przez NBP pisma naukowego „Bank i Kredyt”. Uchodzi za jednego z najbliższych współpracowników prezesa Adama Glapińskiego. Stąd jego nazwisko pojawiało się wśród potencjalnych kandydatów do RPP.
Czytaj więcej
Jeśli tarcza antyinflacyjna zostanie utrzymana do końca br., to w 2023 r. inflacja może być średnio nawet wyższa niż w 2022 r. – ocenia Janusz Jankowiak, główny ekonomista Polskiej Rady Biznesu, przewodniczący rady nadzorczej domu maklerskiego NWAI.
Byli członkowie Rady Polityki Pieniężnej, których pytaliśmy o to na przełomie stycznia i lutego, oceniają kompetencje Dąbrowskiego do zasiadania w tym gremium na 3,8 (w skali od 1 do 6). To ocena wyraźnie lepsza niż w przypadku posła Wiesława Jańczyka, którego do RPP powołał Sejm (uzyskał ocenę 1,8) i posłanki Gabrieli Masłowskiej (także 1,8), która również była sejmową kandydatką do Rady, ale zrezygnowała z ubiegania się o to stanowisko.
Prof. Henryk Wnorowski to były dziekan Wydziału Ekonomii i Zarządzania Uniwersytetu w Białymstoku. W pracy naukowej specjalizował się w finansach i rozwoju przedsiębiorstw. Był (krótko) prezesem Krajowej Spółki Cukrowej, a wcześniej Polmosu Białystok. W 2015 r. kandydował do Sejmu z ramienia PiS, ale bez powodzenia. Ostatecznie został posłem w 2019 r. zastępując Krzysztofa Jurgiela. W wyborach w tym samym roku nie zdobył jednak reelekcji.
