PIPC: zakłady chemiczne są najbardziej narażone na skutki polityki klimatycznej

PIPC: zakłady chemiczne są najbardziej narażone na skutki polityki klimatycznej

- Najbardziej narażeni na skutki polityki klimatycznej są zakłady nawozowe, w tym przede wszystkim Puławy i grupa Azoty Tarnów – mówi „Parkietowi" mówi Krzysztof Łokaj, specjalista ds. ekologii w Polskiej Izbie Przemysłu Chemicznego.

 

W ich przypadku do 15 proc. kosztów produkcji pochłania energia (zarówno cieplna, jak i ta elektryczna). Po drugie w większości krajowa zakłady opalane są węglem, który jest ponad 2 razy bardziej emisyjny od gazu ziemnego, co  dodatkowo podnosić będzie koszty produkcji. W przypadku pozostałych zakładów chemicznych przyjmuje się, że koszty energii to około 5-10 proc. kosztów produkcji.

 

Przy obecnych cenach emisji wynoszących około 6-7 euro za tonę zarządy deklarują, że podołają takiemu poziomowi cen. Tyle, że te mogą wzrosnąć do 16-20 euro za tonę, a nawet 30 euro za tonę. Efekt? - Przy cenie 30 euro kwestią kilku lat jest, kiedy zakłady padną  - uważa Krzysztof Łokaj.

 

Optymistyczny scenariusz zakłada, że najpóźniej stanie się to już w 2020 roku, bo spółki mogą posiłkować się kredytami czy np. przenosić produkcję do innych krajów. PIPC szacuje, że koszty opłat za emisję co2 będzie wynosił pięciokrotność nakładów na inwestycje, czyli łącznie około 1,5 mld zł.

 

Ale gwoździem do trumny dla krajowej chemii może się okazać otwarcie rynku handlu emisjami, które pozwoli na zakup praw do emisji nie tylko samym zakładom, ale praktycznie wszystkim, a skutkowało będzie dalszym wzrostem cen za prawa do emisji. Poza tym KE chce zabrania części bezpłatnych pozwoleń na emisję, które dodatkowo pozwoliłoby podbić cenę.