Wall Street w drodze na Księżyc

Inflacja, czyli to, co bankom centralnym wydawało się do niedawna przejściowym zjawiskiem, jeszcze bardziej przyśpieszyła, dając się we znaki nie tylko inwestorom, ale też konsumentom na całym świecie. Słowa inflacja i stagflacja odmieniane są przez wszystkie przypadki. Gwałtowny wzrost rentowności krótkoterminowych obligacji stał się rynkowym przejawem spadku zaufania do banków centralnych, zmuszając niektóre z nich do kapitulacji. Na rynkach akcji zapanowała hossa w hossie, podsycana nienasyconą potrzebą spekulacji i strachem przed przepuszczeniem życiowej okazji. Dziś niemal wszystko, od inflacji, przez stopy procentowe po ceny akcji i kryptowaluty ma rosnąć bez ograniczeń, „to the moon".

W październiku kolejne wieloletnie szczyty dynamiki wzrostu cen konsumpcyjnych odnotowano od USA (6,2 proc. najwyżej od 1990 r.) przez Niemcy (4,5 proc. najwyżej od 1993 r.) po Polskę (6,8 proc. najwyżej od 20 lat). Narracja sugerująca przejściowy charakter tak wysokiej inflacji jest co prawda wciąż podnoszona przez główne banki centralne (czy to ustami Christine Lagarde czy Jerome'a Powella), jednak konsumenci i inwestorzy zaczynają ją już postrzegać jako zaklinanie rzeczywistości. Rzeczywistości, która, jak pokazują znaczące zmiany w tegorocznych projekcjach inflacji tworzonych przez NBP (trzech w ciągu ośmiu miesięcy), zaskakuje nawet specjalistów. Tegoroczny prawie 50-proc. wzrost ceny benzyny na amerykańskich stacjach, 40-proc. wzrost cen używanych samochodów oraz niemal 15-proc. zwyżka cen domów w USA wraz z wyraźną tendencją do rozprzestrzeniania się presji inflacyjnej na wiele innych dóbr trwałego użytku spowodowały obniżenie skłonności zakupowych konsumentów w USA do poziomu nieobserwowanego nawet podczas wielkiej recesji lat 2008–2009.