Z kolei biorąc pod uwagę wszystkie zagadnienia związane z wezwaniem, jest ono ogłaszane po wykonaniu szeregu czynności poprzedzających nabycie akcji. Zwykle obejmują one przeprowadzenie due diligence i analiz finansowych, środowiskowych, prawnych itp., negocjacje i zawarcie umowy sprzedaży wraz z umowami towarzyszącymi ze zbywcą (zbywcami) pakietu, wybór i zawarcie umowy z domem maklerskim pośredniczącym w ogłoszeniu wezwania, ustanowenie zabezpieczenia, przygotowanie dokumentu wezwania, niekiedy zgłoszenie zamiaru koncentracji.
Wszystkie te czynności winny być przeprowadzane nie tylko z najwyższą starannością, adekwatną do wagi transakcji, lecz również z zachowaniem poufnego charakteru, z uwagi na notowanie danego papieru wartościowego na rynku giełdowym. Jest to trudne głównie z uwagi na stosunkowo dużą liczbę osób zaangażowanych w poszczególne czynności i tym trudniejsze, im dłuższy jest czas upływający od ujawnienia zamiaru nabycia przedmiotowego pakietu do dnia ogłoszenia wezwania. Sytuacja ta stwarza ryzyko wykorzystania informacji poufnej w wyniku ujawnienia samego zamiaru nabycia lub umówionej ceny nabycia. O tym, że ryzyko to nie jest teoretyczne, przekonują przykłady gwałtownego wzrostu kursu giełdowego akcji przed ogłoszeniem kilku wezwań. Jednocześnie wzrost kursu akcji w wyniku wykorzystania informacji poufnej powoduje wzrost kursu odniesienia.
Ryzyko wzrostu kursu może zmaterializować się nawet wtedy, gdy nie dochodzi do wykorzystania informacji poufnej. W przypadku oczekiwania na wezwanie, którego ogłoszenie jest obowiązkowe w wyniku bezpośredniego lub pośredniego przekroczenia progu określonej liczby głosów (obecnie 33 lub 66 proc.), inwestorzy grają niekiedy pod wzrost kursu, nabywając akcje w oczekiwaniu na uzyskanie jeszcze korzystniejszej ceny w wyniku sprzedaży w drodze wezwania.
Jednakże udzielona na wstępie odpowiedź jest poprawna jedynie na gruncie ustawy o ofercie publicznej, według której wezwanie ogłaszane jest przez publikację dokumentu (treści) wezwania (art. 77 ust. 2). Biorąc pod uwagę to, że ustawa o ofercie publicznej implementuje dyrektywę w sprawie ofert przejęcia 2004/25/WE, należy zauważyć, że omawiane zagadnienie jest regulowane w dyrektywie odmiennie.
Zgodnie z art. 6 ust. 1 dyrektywy wezwanie winno być przeprowadzane w ten sposób, że w pierwszej kolejności nabywca publikuje ofertę (bid) („Państwa Członkowskie zapewniają, że decyzja o złożeniu oferty zostanie podana do wiadomości publicznej bezzwłocznie i że organ nadzoru zostanie poinformowany o ofercie"). Następnie od oferenta wymagane jest sporządzenie i podanie do publicznej wiadomości w odpowiednim czasie (in good time) dokumentu oferty zawierającego informacje konieczne, aby umożliwić posiadaczom papierów wartościowych spółki będącej przedmiotem oferty podjęcie decyzji w sprawie oferty opartej na właściwych informacjach (art. 6 ust. 2). Oznacza to, że według dyrektywy ogłoszenie oferty (wezwania) jest czynnością odrębną od publikacji dokumentu opisującego szczegóły oferty i poprzedza jego publikację. Konstrukcja ta niesie z sobą kilka zalet, których nie ma rozwiązanie przyjęte w polskiej ustawie.
