Wagę opinii biegłego rewidenta docenia także Komisja Nadzoru Finansowego, traktując jej treść jako jedno z głównych kryteriów branych pod uwagę przy wyborze sprawozdań finansowych emitentów do okresowych analiz w zakresie ich zgodności z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej, a samego biegłego rewidenta – jako „pierwszą zewnętrzną linię obrony" przed nieprawidłowościami w sprawozdaniu finansowym (raport KNF z 26?lutego 2013 r.).
Pojawiają się jednak również głosy, że opinia i raport biegłego rewidenta stanowią najnudniejszą część raportu rocznego spółki. Dla wszystkich podzielających powyższy pogląd mamy dobrą wiadomość: udoskonalenie opinii z badania sprawozdania finansowego to obecnie kluczowy punkt programu działania Rady Międzynarodowych Standardów Rewizji Finansowej i Usług Atestacyjnych (IAASB, Rada).
Dyskusja trwa
Dyskusje o zwiększeniu wartości opinii biegłego rewidenta dla użytkowników zainicjowane zostały już w 2006 r., kiedy to Rada zleciła pierwsze badania akademickie w tym zakresie. Działania te przybrały następnie bardziej konkretną formę dwóch dokumentów konsultacyjnych wydanych przez IAASB, z których ostatni został opublikowany w połowie 2012 r.
W dyskusję na temat znaczenia i zawartości opinii biegłego rewidenta wpisują się także działania Komisji Europejskiej w ramach wydanej pod koniec 2010 r. Zielonej Księgi na temat roli audytora i struktury rynku audytorskiego („Polityka badania sprawozdań finansowych: lekcje wyciągnięte z kryzysu"), działania Amerykańskiej Rady ds. Nadzoru nad Rachunkowością Spółek Publicznych PCAOB (dokument koncepcyjny wydany w połowie 2011 r.), a także działania Międzynarodowej Organizacji Komisji Papierów Wartościowych (IOSCO), która w wydanym w 2009 r. dokumencie Auditor Communications postulowała ulepszenie opinii z badania w celu ograniczenia rozbieżności pomiędzy oczekiwaniami użytkowników a rzeczywistością i dokonanie ponownej analizy jej binarnego charakteru.
Zmniejszenie rozbieżności w oczekiwaniach (tzw. expectation gap), jak również rozbieżności w zakresie informacji, którą otrzymuje użytkownik w formie zbadanego sprawozdania finansowego, a informacją, która w jego ocenie jest potrzebna do podejmowania decyzji (tzw. information gap), nie dokona się li tylko poprzez zmianę opinii biegłego rewidenta. Wielu komentatorów podkreśla, że zmiany potrzebne są także na poziomie poszczególnych jednostek (poprzez wzmocnienie ładu korporacyjnego i polepszenie jakości raportowania finansowego), jak również na poziomie standardów sprawozdawczości finansowej, według których sporządzane są sprawozdania finansowe emitentów. Dlatego też wszelkie inicjatywy mające na celu poprawę jakości raportowania biegłego rewidenta powinny iść w parze z inicjatywami w zakresie poprawy jasności i czytelności sprawozdania finansowego.