NORWEGIA / DANE: Dynamika PKB w II kwartale wypadła nieco poniżej oczekiwanych 0,5 proc. k/k i 0,8 proc. k/k dla ujęcia bazowego, czyli bez wpływu ropy i gazu. Odczyt wyniósł 0,3 proc. k/k i 0,7 proc. k/k (core). To zwiększyło obawy, że po wciąż możliwej podwyżce stóp we wrześniu, Norges Bank może zdecydować się na pauzę.
EUROSTREFA / WŁOCHY: Prezydent Mattarella powierzył Giuseppe Conte'mu misję sformowania rządu Ruchu 5 Gwiazd i Partii Demokratycznej. Wizja przedterminowych wyborów oddala się.
Opinia: W temacie rozmów amerykańsko-chińskich szklanka nadal jest do połowy pełna, ale i też do połowy pusta – więc, zależy, kto jak do tego podchodzi. Amerykanie po wcześniejszych zapewnieniach, że przeprowadzili kilka razy rozmowy z Chińczykami od weekendu, teraz zaczynają iść w stronę narracji o długich rozmowach (Navarro), a z kolei strona chińska (MOFCOM) nie odrzuca całkowicie możliwości zakładającej nawet spotkanie się obydwu delegacji twarzą w twarz we wrześniu. To wszystko spina wizja wzrostu stawek celnych do 15 proc. na chińskie produkty warte 300 mld USD już od 30 sierpnia. Innymi słowy – ciekawa „mieszanka". Inwestorzy najpewniej zastanawiali się w ostatnim czasie wielokrotnie dlaczego to Amerykanie mówili o przeprowadzonych telefonicznych rozmowach, a Chińczycy ich nie potwierdzali. W pewnym sensie może być to element pewnej taktyki negocjacyjnej, ale i też wewnętrznej polityki wizerunkowej. USA zależy na tym, aby podtrzymywać „politykę sukcesu", ale już Chiny wolą pochwalić się jakimiś konkretami – można się, zatem domyślać, że ostatnie rozmowy były raczej sondowaniem przez USA możliwości narzucenia własnej narracji stronie chińskiej. Jeżeli tak, to nie zapowiada to żadnego przełomu. Co najwyżej możemy mówić o chwilowej ciszy przed kolejną burzą.
I tej rynki zdają się obawiać. Na rynku długu mamy presję na dalszy spadek rentowności do naprawdę niskich (zbyt niskich?) poziomów. Doszło nawet do sytuacji, że rentowności 30-letnich (!) obligacji rządu USA spadły poniżej średniego dochodu z dywidend akcji spółek wchodzących w skład indeksu S&P500. Słowo spowolnienie, zaczyna być odmieniane na równi z recesją, choć nadmiernej nerwowości nie widać. Zachowanie się rynków długu wskazuje dobitnie, że uczestnicy rynków finansowych wywierają teraz coraz większą presję na banki centralne, choć czy te będą w stanie sprostać ich oczekiwaniom (cięcia stóp procentowych i inne niestandardowe działania)? Oczekuje się też pakietów fiskalnych ze strony rządów – o takowym otwarcie mówią Chiny, ale do podobnych działań przymierzają się też Amerykanie (chociaż ta narracja u Trumpa nie jest jeszcze aż tak mocna w obawie, że Kongres zawetuje jego pomysły), a w Europie chociażby Niemcy (np. dzisiejsze plotki o możliwym cięciu stawki CIT). To tłumaczy dlaczego nie widać nerwowości na rynkach akcji, a wręcz jest odwrotnie – inwestorzy zakładają, że strach daje im więcej okazji do kupna akcji... Wszak metoda zagrania pod luzowanie monetarne była w ostatnich latach skuteczna.
Spójrzmy na dzienne ujęcie indeksu S&P500. Wybicie ponad 2900 pkt. przybliża nas do ponownego testowania istotnych poziomów przy 2940 pkt., a zakładając, że wrzesień upłynie pod znakiem intensyfikacji spekulacji wokół działań banków centralnych, to może pójdziemy nawet wyżej.
