SuperMario odblokował europejski rynek obligacji

Dzię­ki no­we­mu pro­gra­mo­wi sku­pu ob­li­ga­cji przez Eu­ro­pej­ski Bank Cen­tral­ny wie­le eu­ro­pej­skich firm, w tym wło­skie i hisz­pań­skie ban­ki oraz kon­cer­ny ener­ge­tycz­ne, prze­pro­wa­dzi­ły w po­nie­dzia­łek sprze­daż swo­ich pa­pie­rów dłużnych.

To był je­den z naj­bar­dziej pra­co­wi­tych dni na ryn­ku od wie­lu lat. EBC bę­dzie praw­do­po­dob­nie za­do­wo­lo­ny z efek­tów swo­ich dzia­łań i spad­ku kosz­tów po­życz­ko­wych dla kor­po­ra­cji. In­we­sto­rzy po­win­ni jed­nak pa­mię­tać, że ry­zy­ko nie znik­nę­ło.

Sa­me ocze­ki­wa­nia, że pre­zes EBC Ma­rio Dra­ghi po­spie­szy z po­mo­cą, już zwięk­szy­ły ak­tyw­ność na ryn­ku dłużnym. Emi­sje ob­li­ga­cji z ra­tin­giem in­we­sty­cyj­nym wzro­sły w ubie­głym ty­go­dniu do 10,25 mi­liar­da eu­ro (13,4 mi­liar­da do­la­rów), czy­li naj­wyższe­go po­zio­mu od wrze­śnia 2009 r. – wy­ni­ka z da­nych So­cie­te Ge­ne­ra­le. W po­nie­dzia­łek swo­je pa­pie­ry wy­pu­ści­ły mię­dzy in­ny­mi hisz­pań­skie kon­cer­ny ener­ge­tycz­ne Iber­dro­la i Gas Na­tu­ral, wło­ski ope­ra­tor sie­ci ga­zo­wych Snam i ban­ki BBVA, Ba­ne­sto i In­te­sa San­pa­olo. Po­pyt był wy­so­ki. Snam jesz­cze przed po­łu­dniem miał księ­gę po­py­tu na 12 mi­liar­dów eu­ro, a Iber­dro­la i Gas Na­tu­ral prze­pro­wa­dzi­ły emi­sje na su­my nie­prze­kra­cza­ją­ce mi­liar­da eu­ro.

Z per­spek­ty­wy emi­ten­ta ła­two zro­zu­mieć, dla­cze­go to do­bry czas, by ru­szyć do dzia­ła­nia – ry­nek przez pra­wie ca­łe la­to był za­mknię­ty z po­wo­du obaw o wy­pła­cal­ność państw stre­fy eu­ro i nie­pew­no­ści, czy EBC bę­dzie w sta­nie od­blo­ko­wać ten za­tor. Jed­nak za­gro­że­nie krót­ko­ter­mi­no­we nie znik­nę­ło. Nie­miec­ki Try­bu­nał Kon­sty­tu­cyj­ny ma dzi­siaj zde­cy­do­wać o le­gal­no­ści Eu­ro­pej­skie­go Me­cha­ni­zmu Sta­bi­li­za­cyj­ne­go, a Gre­cja bę­dzie da­lej ne­go­cjo­wać ze stre­fą eu­ro i Mię­dzy­na­ro­do­wym Fun­du­szem Wa­lu­to­wym. Fir­my, któ­re po­trze­bo­wa­ły pie­nię­dzy, po­sta­no­wi­ły nie cze­kać.

In­we­sto­rzy za­wie­ra­jąc trans­ak­cje w Hisz­pa­nii i Wło­szech otrzy­mu­ją so­wi­te pre­mie, czę­sto w wy­so­ko­ści 3,5 punk­tu pro­cen­to­we­go po­wy­żej bez­piecz­nych ob­li­ga­cji. To ku­szą­ca ofer­ta w sy­tu­acji, gdy ren­tow­no­ści są ni­skie. A po­ten­cjał zy­sków ka­pi­ta­ło­wych jest znacz­ny – ze­szło­rocz­na emi­sja Te­le­fo­ni­ki już wzro­sła o pra­wie czte­ry punk­ty pro­cen­to­we.

Ry­zy­ko jed­nak po­zo­sta­je. Hisz­pań­ski ra­ting kre­dy­to­wy jest zbli­żo­ny do śmie­cio­we­go we­dług agen­cji Mo­ody's, a je­go dal­sze ob­ni­że­nie po­cią­gnie za so­bą tam­tej­sze fir­my. Wło­skie ob­li­ga­cje wy­da­ją się być bez­piecz­niej­szym roz­wią­za­niem. In­we­sto­rzy po­win­ni rów­nież szu­kać kre­dy­to­bior­ców z bar­dziej zdy­wer­sy­fi­ko­wa­ną geo­gra­ficz­nie dzia­łal­no­ścią, a nie tych, któ­rzy po­le­ga­ją przede wszyst­kim na ro­dzi­mych ryn­kach.

Jak na ra­zie po­łu­dnio­wo­eu­ro­pej­skie fir­my do­sta­ły wol­ną rę­kę. In­we­sto­rzy po­win­ni się spo­dzie­wać, że wie­le z nich rów­nież wej­dzie na ry­nek dłużny.     tłum. TK

RI­CHARD BAR­LEY