Boom gazowy w USA zmieni świat

Dwa lata temu gaz ziemny kosztował 4,50 dolara za tysiąc stop sześciennych, czyli ponad dwa razy mniej niż jeszcze dwa lata wcześniej.

Dziś cena gazu wynosi 2,50 dolara, bo niekonwencjonalne złoża zaspokajają 20 procent rodzimego popytu, wobec 5 proc. w 2008 r. Do 2020 roku odsetek ten ma wzrosnąć do 40 procent.

Jednocześnie złoże Bakken/Three Rivers w Dakocie Północnej produkuje 600 000 baryłek ropy dziennie pochodzących ze złóż niekonwencjonalnych. W 2010 roku było to 250 000 baryłek, a w 2008 r. ponad dwa razy mniej. Dzięki temu stan jest drugim co do wielkości producentem ropy w USA. Biorąc pod uwagę, jak szybko zachodzą te zmiany, czas rozważyć ich konsekwencje.

Beznadziejna zależność Stanów Zjednoczonych od importowanej ropy i gazu ziemnego należy już do przeszłości. Większość ekspertów od spraw energetycznych prognozuje obecnie, że Ameryka Północna stanie się eksporterem ropy i gazu ziemnego netto do końca tej dekady.

Ta nowa produkcja zależy od postępów w odwiertach pionowych i szczelinowaniu. Procesy te wymagają ogromnych ilości płynów – 90 procent wody, prawie 10 procent piasku i niespełna 1 proc. chemikaliów. Są one wpompowywane do ziemi poniżej poziomu wód gruntowych, zazwyczaj na głębokość ponad jednego kilometra, a wraz z rozwojem prac nawet na kilka kilometrów.

Oczywiście, niezależność Ameryki Północnej od importu ropy wciąż nie oznacza niezależności energetycznej. Amerykańska gospodarka wciąż będzie uzależniona od światowych cen ropy i zawirowań podażowych, które mogą kreować gwałtowne wahania cen. Bliscy sojusznicy, tacy jak Niemcy i Japonia, pozostaną w dużej mierze uzależnieni od importu ropy z niestabilnych regionów, a ich zależność będzie ograniczała pole manewru USA w polityce zagranicznej.

Jednak korzyści płynące dla bezpieczeństwa Ameryki Północnej z nowych źródeł ropy są nie do przecenienia. Ta produkcja nie będzie tańsza niż konwencjonalne wydobycie w Arabii Saudyjskiej, ale skala ekonomicznych i technicznie możliwych do eksploatacji północnoamerykańskich złóż ropy (po cenie, powiedzmy 70 dolarów za baryłkę) wynosi około 45 miliardów baryłek, czyli 10 proc. całości ropy znajdującej się w Ameryce Północnej.

To więcej niż dostępne zasoby ropy na Bliskim Wschodzie. Wraz z upływem czasu spowoduje to zmianę równowagi sił na globalnym rynku energetycznym, kosztem tradycyjnych producentów (OPEC, Rosja), na rzecz konsumentów (takich jak Niemcy, Europa Wschodnia, Chiny i Indie), którzy skorzystają z bardziej zdywersyfikowanych dostaw ropy. Ta rewolucja nie ogranicza się tylko do Ameryki Północnej. Inne kraje pozostają w tyle, ale w ostatnich dwóch latach można było zaobserwować gwałtowny wzrost zainteresowania złożami gazu łupkowego i ropy, które znajdują się prawdopodobnie w Europie (Wielka Brytania, Francja, Polska, Rosja), Ameryce łacińskiej (Argentyna, Brazylia) i w Azji (Chiny, Kazachstan, Indie). Światowe dostawy ropy prawdopodobnie gwałtownie wzrosną, dostosowując się do zwyżkującego popytu i zastępując wyczerpane złoża – znaczący spadek cen nie jest więc wykluczony. Popyt na gaz ziemny nie nadąża za fenomenalnym wzrostem podaży. Widać to po niezwykle niskich obecnie cenach i tysiącach niedawno odkrytych złóż gazu niekonwencjonalnego, które zostały zamknięte.     tłum. TK

John Deutch