Dywidenda to, najprościej rzecz ujmując, część wypracowanego przez spółkę zysku, która zostaje podzielona pomiędzy akcjonariuszy. Decyzję o wypłacie dywidendy podejmuje walne zgromadzenie akcjonariuszy, które zgodnie z kodeksem spółek handlowych powinno się odbyć w terminie sześciu miesięcy od upływu roku obrotowego. Początkujący inwestorzy często pytają o to, czy trzeba posiadać akcje danej spółki cały rok, aby otrzymać dywidendę, a w przypadku krótszego okresu – czy dywidenda wypłacana jest proporcjonalnie. De facto wystarczy choć przez jeden dzień posiadać akcje, aby otrzymać całą wartość należnej dywidendy. Dla inwestora kluczowe są dwa terminy – dzień przyznania prawa do dywidendy (dzień dywidendy) oraz dzień wypłaty dywidendy. Należy pamiętać o tym, że aby otrzymać dywidendę, należy na dzień dywidendy posiadać prawa własności do akcji. Uwzględniając termin rozliczeń w KDPW (w przypadku akcji to D+2), ostatnim momentem do zakupu akcji z prawem do dywidendy jest drugi dzień sesyjny przed dniem dywidendy. Przykładowo jeśli dzień przyznania prawa do dywidendy dla danej spółki został ustalony na 17.12.2015 r., to aby nabyć to prawo, należy kupić akcje najpóźniej 15.12 br. W dniu 16.12 br. akcje będą już notowane bez prawa do dywidendy, tym samym ich kurs odniesienia zostanie pomniejszony o wartość dywidendy. Nawet jeśli inwestor sprzeda akcje już po przyznaniu prawa, w dniu wypłaty dywidendy otrzyma gotówkę. Jest to najpopularniejsza forma, aczkolwiek może się zdarzyć, iż dywidenda będzie wypłacona w kilku transzach bądź zostanie przyznana w innej formie, np. akcji.
Uczestnicy Szkolnej Internetowej Gry Giełdowej mogą wysyłać pytania na adres [email protected]
Opinia eksperta Fundacji im. Lesława A. Pagi: Łukasz Lisicki
Przejrzystość umów w zakresie dostawy energii
W październiku Komisja Europejska zakończyła konsultacje publiczne dotyczące zmiany decyzji nr 994/2012, dotyczącej mechanizmu wymiany informacji w odniesieniu do umów międzyrządowych w dziedzinie energii między państwami członkowskimi UE a państwami trzecimi. Inicjatywa nowelizacji tej decyzji została zapowiedziana w ramach realizacji Unii Energetycznej, jako służąca poprawie poziomu bezpieczeństwa dostaw energii.
Od czasu wejścia w życie decyzji kraje UE przekazały Komisji 124 umowy międzyrządowe w dziedzinie energii, z czego 15 okazało się niezgodnych z obowiązującym prawem unijnym, w szczególności z III pakietem energetycznym. Jak dotąd żadna z umów nie została renegocjowana lub zerwana. Mechanizm określony w decyzji okazał się mało skuteczny. Mając na uwadze zapowiedzi Komisji, Bruksela uznaje potrzebę zwiększenia transparentności takich umów, a tym samym rozszerzenia swoich kompetencji w tym zakresie. Wśród propozycji pojawiają się m.in.: ocena ex ante umów przez Komisję, wprowadzenie do nich modelowych klauzul oraz udział Komisji w procesie negocjacji umów.
