Nieściągnięte daniny w USA i Europie podsumowano na ponad 100 miliardów dolarów. Chodzi o możliwości legalnego transferowania zysków do spółek zależnych funkcjonujących w rajach podatkowych.
- Oficjele OECD pogrążali się coraz bardziej ślepo stosując błędne podejście umożliwiające spółkom ponadnarodowym unikanie płacenia podatków – grzmi Sol Piccciotto, emerytowany profesor prawa na brytyjskim Lancaster University. Organizacja długo miała bliskie relacje z biznesem. Jej trzej czołowi przedstawiciele odpowiedzialni za politykę podatkową w ostatnich latach odeszli do firm, które doradzają korporacjom jak zmniejszyć zobowiązania wobec fiskusa.
Roczny budżet OECD wynosi 460 milionów dolarów i jest finansowany przez 34 kraje członkowskie, w pierwszym rzędzie przez Stany Zjednoczone, Japonię i europejską czołówkę. Jednak konferencje OECD w dużej mierze sponsorowane są przez firmy doradcze, które przeznaczyły na ten cel setki tysięcy dolarów. W 2010 roku waszyngtońską konferencję sponsorowały PricewaterhouseCoopers i kancelaria prawna Mayer Brown, doradzająca firmom w kwestii strategii podatkowej w rajach.
Teraz OECD ma nowy zespół specjalistów podatkowych i próbuje przeprowadzić reformy. W ubiegłym miesiącu na prośbę państw G20 ogłosiła obszerny, krytyczny raport odnośnie do transferu zysków. Plan działania w tym zakresie ma przedstawić do lipca.
- Nie można usprawiedliwić lokowania wszystkich zysków na Bermudach – mówi Pascal Saint-Amans, dyrektor Centrum Polityki Podatkowej i Administracji w OECD. Zwraca on uwagę, że w przeszłości rządy nie domagały się zmian i nie było politycznej presji by zająć się transferem zysków. Obecnie tego rodzaju naciski są coraz silniejsze, gdyż wiele rządów ogranicza wydatki i zwiększa obciążenia podatkowe by łatać dziury w budżecie. Łączny deficyt 27 państw Unii Europejskiej na koniec trzeciego kwartału minionego roku wyniósł 521,6 miliarda euro. W tym roku Stanom Zjednoczonym grozi niedobór w budżecie w wysokości 845 miliardów dolarów.
