Wysokie dywidendy i atrakcyjne wyceny nie umkną uwadze

Jeżeli WIG skończy rok na niezmienionym poziomie, to w przyszłym roku indeks może urosnąć o niskie dwucyfrowe wartości – przewiduje Marek Kaźmierczak, zarządzający funduszami VIG/C-Quadrat TFI.

Pierwszą reakcją amerykańskiego rynku akcji na środowe dane o inflacji była wyprzedaż, ale potem indeksy odrabiały straty. Skąd takie wahanie?

Od początku II półrocza obserwujemy rozchwianie rynków i brak jasnego kierunku, w którym podążają. W przypadku rynku akcji znajdujemy się w górnych rejonach wycen w porównaniu z długoterminowymi średnimi. Co jeszcze ciekawsze, biznesowa dominacja największych spółek technologicznych nad resztą sektorów nadal się powiększa. Widać próby rotacji, ale są one krótkotrwałe i nie powodują znaczących zmian w strukturze indeksów. Widać pewien zwrot w kierunku spółek „defensive growth”, tj. ochrony zdrowia czy sektora użyteczności publicznej. To wahanie nastrojów doskonale widać również na rynkach obligacji i w rozważaniu, czy dane makroekonomiczne z USA są już tak słabe, czy jeszcze nie, aby mówić o recesji, mimo że obiektywnie nie widać czynników, które miałyby w istotny sposób wpłynąć na bessę wynikową w spółkach. Te wyniki to przecież główny wyznacznik tego, czy mamy podstawy do jakiejkolwiek większej korekty na rynkach akcji.

Oczekiwania na obniżkę o 50 pkt baz. na wrześniowym posiedzeniu zostały niemal wymazane. Spodziewa się pan cięcia o 25 pkt baz.? Jakie będą kolejne kroki Fedu?

Tak, wydaje się, że 25-punktowa obniżka stóp procentowych jest najbardziej racjonalna i wyważona. Niemniej rynek obligacji wycenia łącznie obniżkę o 250 pkt baz. w ciągu kolejnych 12 miesięcy w USA. W moim rozumieniu oznacza to, że rynek obligacji wycenia scenariusz recesji. Stoi to w sprzeczności z wspomnianymi perspektywami wynikowymi wiodących spółek w USA. Podsumowując – ktoś się myli w szacunkach, a pytanie brzmi: kto i jak bardzo?

Przy wysokich poziomach indeksów Fed może nie być skłonny do realizowania oczekiwań rynku. Inwestorzy mogą jeszcze próbować „wymusić” obniżkę o 50 pkt baz. we wrześniu?

W mojej opinii – tak. Rynki próbują wymusić obniżkę stóp procentowych o 50 pkt baz.

Prognozy zysków spółek w USA zakładają niskie dwucyfrowe zwyżki. Czy są obawy o realizację tych założeń?

Z naszej perspektywy – nie. Największe spółki amerykańskie są zdominowane przez sektor technologii. Perspektywy biznesowe są bardzo dobre, a kontrola kosztów na wysokim poziomie. Wchodzimy w okres implementacji rozwiązań z obszaru AI, które będą poprawiały produktywność w wielu sektorach gospodarki. To wszystko przełoży się na wyniki finansowe w 2025 r.

Europejskie indeksy, szczególnie DAX, zdają się nie przejmować słabymi danymi z gospodarki. Czy to gra pod poprawę koniunktury?

Jest to związane z magią wysokich udziałów dużych spółek w indeksach. Dominacja największych i najlepszych spółek europejskich w indeksach wskazuje, że nie jest tak źle. Niemniej europejskie giełdy są pełne spółek średnich i małych z ogromnymi kłopotami biznesowymi i wynikami finansowymi, które są stagnacyjne lub spadają. Szczególnie słabo radzą sobie spółki z branży motoryzacyjnej, przemysłu, handlu i surowcowej.

Czy cięcia stóp w Polsce mogą być nawet szybciej, niż by to wynikało z obecnych założeń RPP?

W warunkach recesji na świecie -– tak, możemy być do tego zmuszeni. W innym przypadku – raczej nie.

Dlaczego na krajowym rynku wyprzedaż banków rozkręca się, choć – według prognoz – przyszłoroczne zyski mają być nie mniejsze niż w tym roku?

Zgadzam się, że wysoki poziom zysków w 2024 r. znajduje swoje odzwierciedlenie w perspektywie bardzo hojnych dywidend. Niemniej inwestorzy bardziej zwracają uwagę na momentum wynikowe, które zacznie się stabilizować lub pogarszać. To jest ważniejszy argument. Dodatkowo proszę pamiętać, że Polska jest zaklasyfikowana jako rynek wschodzący z ekspozycją na sektory cykliczne. Taka jest „natura” naszego rynku akcji. Dlatego odwrót od rynków wschodzących może prowadzić do wyprzedaży krajowych aktywów.

Krajowe spółki handlowe wydają się być największym przegranym tego roku?

Tak. Spółki handlu spożywczego są „ofiarą” swojego sukcesu z okresu szybkiego wzrostu inflacji. W tamtym okresie bardzo szybko rosły przychody przy wolniejszym wzroście kosztów. W przypadku spadku dynamiki wzrostu przychodów spowodowanej spadkiem tempa wzrostu inflacji przy jednoczesnym, skokowym wzroście kosztów działalności operacyjnej (powodowanej m.in. skokowym wzrostem płacy minimalnej) przełożyło się to na drastyczny spadek zysków. Wojna między dużymi graczami w handlu detalicznym boli uczestników, ale jeszcze bardziej boli mniejszą konkurencję. Fundamentalnie liderzy rynku są w bardzo dobrej sytuacji. Dlatego spodziewałbym się jeszcze lepszej w tym sektorze w 2025 r.

Kilka miesięcy temu sporo mówiło się o pozytywnej zmianie nastawienia inwestorów zagranicznych do polskiego rynku. Co w tej kwestii pokazują ostatnie tygodnie?

Ostatnia zmienność na krajowym rynku akcji wskazuje, że „taryfa ulgowa” się skończyła. Polska jest w gronie rynków z ciekawymi spółkami, ale nie jest wolna od zjawisk obecnych na bazowych rynkach rozwiniętych. Uważam, że podwyższona zmienność pozostanie z nami na najbliższe kilka tygodni i będzie to dobry okres do przeprowadzenia zmian w portfelach akcji.

Jeśli główne krajowe indeksy zakończyłyby ten rok w okolicach obecnych poziomów, jaki – uwzględniając obecne prognozy zysków – może być przyszły rok na GPW?

Jeżeli WIG skończy rok na niezmienionym poziomie, to mógłbym założyć scenariusz niskich dwucyfrowych zwyżek w 2025 r. Mamy zbyt wysokie dywidendy i zbyt atrakcyjne wyceny ciekawych spółek, aby umknęło to uwadze zainteresowanych inwestorów.