PKO TFI: wzrosty rentowności w USA są ograniczone

Zachowanie rynków finansowych w ostatnim miesiącu sprzyjało najbardziej posiadaczom funduszy akcyjnych z ekspozycją na rynki rozwinięte oraz posiadaczom funduszy akcyjnych z ekspozycją spółki z sektora surowcowego – podsumowuje kwiecień PKO TFI.

„Po stronie rynków rozwiniętych jednym z najlepiej zachowujących się indeksów był MSCI EMU, który zyskał 4,3 proc. Europejskim akcjom sprzyjało osłabienie się wspólnej waluty, wynikające zarówno ze słabszych danych makro, jak i z nadal wspierającej polityki monetarnej EBC. Analizując wyniki funduszy inwestycyjnych PKO TFI, posiadających ekspozycję (przynajmniej częściową) na rynek europejski, najlepiej zachował się PKO Akcji Rynku Europejskiego, który zyskał 4,91 proc., za nim był PKO Dóbr Luksusowych Globalny z wynikiem 4,81 proc., a trzeci w kolejności był PKO Akcji Dywidendowych Globalny z wynikiem 4,02 proc." – podsumowuje PKO TFI. Odbicie pozwoliło dwóm pierwszym funduszom wejść ponownie w okolice stóp zwrotu z początku roku, pomimo zawirowań jakie miały miejsce na rynkach akcji w poprzednich miesiącach.

„Rynek amerykańskich akcji, pomimo lepszych danych makro z gospodarki USA (w porównaniu z  Europą) oraz silnego momentum wzrostowego wynikającego z publikowanych w kwietniu wyników spółek za I kwartał, zachował się słabiej niż rynek europejski" – przypomina PKO TFI. Szeroki indeks S&P500 zyskał jedynie 0,3 proc., a fundusz PKO Akcji Rynku Amerykańskiego zyskał w tym samym czasie 0,85 proc. Po stronie funduszy inwestycyjnych, dających ekspozycję na rynek surowców, PKO Surowców Globalny zyskał w kwietniu 3,42 proc., natomiast PKO Akcji Rynku Złota 1,33 proc.

Dobrymi wynikami  w kwietniu może pochwalić się również fundusz o strategii absolutnej stopy zwrotu, który, jak twierdzi PKO TFI, może zyskiwać na podwyższonej zmienności z jaką mamy do czynienia od początku roku. PKO Globalnej Makroekonomii – fiz zyskał w kwietniu 1,47 proc., zwiększając stopę zwrotu od początku roku do 3,38 proc. Fundusz może zajmować zarówno długie, jak i krótkie pozycje na wielu klasach aktywów, co oznacza, że może zarabiać w różnych warunkach rynkowych.

Najsłabiej zachowały się fundusze akcyjne o strategiach long-only inwestujące w Turcji i Rosji, oraz fundusze dające ekspozycję na rynki wschodzące. PKO Akcji Nowa Europa stracił 4,04 proc. w kwietniu, a PKO Akcji Rynków wschodzących spadł o 2,2 proc. Wyniki te są pokłosiem słabego zachowania indeksów tureckiego (XU100 spadł o 9,3 proc.) oraz rosyjskiego (RTS zniżkował o 7,6 proc.) jak również słabego zachowania indeksu szerokich rynków wschodzących (MSCI EM).

Patrząc na rynek długu, najlepiej zachował się fundusz PKO Papierów Dłużnych USD, którego wynik w dużej mierze uzależniony jest od kursu dolara amerykańskiego. Umocnienie USD do PLN w kwietniu, pomimo wzrostu rentowności amerykańskich obligacji, pozwoliło na wzrost wyceny funduszu o 1,25 proc. Drugi w kolejności jest wynik PKO Strategii Dłużnych – fiz, który zyskał 0,16 proc., a następnie PKO Obligacji Długoterminowych z wynikiem 0,11 proc.

Zachowanie funduszy obligacyjnych, które mają ekspozycję na polski rynek długu, było odmienne w stosunku do tego co działo się na globalnych rynkach obligacji. Wzrosty rentowności zarówno w USA jak i Europie Zachodniej spowodowały spadki indeksów dających ekspozycję na szeroki rynek długu. Dla przykładu Indeks JPM Global Aggregate Bond obniżył się o 1,5 proc. w kwietniu, podobnie jak szeroki indeks obligacji rynków wschodzących – JPM Global Emerging Market Bond Indeks (spadek o 1,5 proc.).

„Tak jak pisaliśmy w poprzednim komentarzu, kwiecień przyniósł przekroczenie okrągłej granicy 3 proc. rentowności 10-letnich amerykańskich obligacji skarbowych. Ten wzrost rentowności spowodowany był obawami o wyższe poziomy inflacji, a co za tym idzie obawami o bardziej restrykcyjną polityką monetarną Fed. Wydaje się jednak, że przynajmniej na chwilę obecną dużo wyższe wzrosty rentowności są ograniczone (rentowności 10-latek amerykańskich powróciły poniżej 3 proc.), ze względu na nadal umiarkowane poziomy inflacji. Wsparciem dla cen amerykańskich obligacji skarbowych jest popyt ze strony funduszy emerytalnych, firm ubezpieczeniowych i oszczędzających, dla których okolice 3 proc. zysku w skali roku są wystarczająco atrakcyjną inwestycją.