Ryzykowne obligacje dadzą zarobić, ale trzeba rozdrobnić portfel

Coraz niższe rentowności obligacji zachęcają do podejmowania większego ryzyka na tego typu rynkach. Jakimi zasadami kierują się zarządzający?

Zarządzający coraz chętniej zerkają w stronę bardziej ryzykownych obligacji, jednak ich udział w portfelach to kilka procent.

Ważna dywersyfikacja

Krótko mówiąc, obligacje high yield, czyli obligacje wysokodochodowe, to papiery o względnie wysokiej rentowności, ale i o podwyższonym ryzyku, emitowane przez podmioty o ratingu śmieciowym. Mogą to być zarówno obligacje korporacyjne, jak i skarbowe. W tym drugim przypadku emitowane są najczęściej w tzw. walutach twardych. Jako przykład mogą posłużyć m.in. papiery skarbowe emitowane przez kraje położone na Bałkanach, jak Albania, Macedonia, Serbia, Grecja czy Turcja. Tego typu papiery znajdziemy także w krajach Bliskiego Wschodu (Pakistan).

Serwis analizy.pl wyróżnia cztery fundusze obligacji wysokodochodowych. Oczywiście takie papiery pojawiają się w innych funduszach dłużnych, często również za pośrednictwem tytułów uczestnictwa innych funduszy. Do wspomnianej czwórki należą dwie strategie Skarbca TFI, a także NN (L) Globalny Długu Korporacyjnego oraz Allianz Pimco Global High Yield.

GG Parkiet

– Papiery wysokodochodowe są w pewnym sensie połączeniem akcji i obligacji. Niestety, w obecnych warunkach uwypuklają się negatywne cechy obu grup aktywów. Z obligacji mamy ograniczony potencjał zarobku, z reguły kilka procent w skali roku, a z akcji możliwość utraty większości kapitału – zauważa Grzegorz Zatryb, członek zarządu Skarbca TFI. Jak dodaje, lekarstwem na to jest dywersyfikacja. – Należy zbudować portfel złożony z obligacji setek podmiotów, tak aby zaczęła działać statystyka. Jeżeli w portfelu statystycznie ma zbankrutować rocznie 4 proc. spółek, a odzyskiwane jest 25 proc. kapitału w przypadku bankructwa, to wystarczy roczna stopa zwrotu 3 proc., żeby wyjść na zero (bardzo z grubsza) – analizuje Zatryb. – Dlatego też, jeżeli chcemy inwestować w papiery wysokodochodowe, ekspozycja przez fundusze jest oczywistym wyborem, tylko one bowiem mogą osiągnąć pożądaną dywersyfikację, że nie wspomnę o obsłudze postępowań układowych i upadłości emitentów – radzi Zatryb. Jego zdaniem inwestor nie powinien też zapominać o ryzyku stopy procentowej. – Większy wpływ na wyceny mają zmiany spreadów kredytowych, ale o ryzyku stopy procentowej pamiętać trzeba – podkreśla członek zarządu Skarbca TFI.

Wyższe ryzyko i opłaty

– Zarządzając funduszami w Noble Funds TFI, już od dłuższego czasu staramy się selektywnie korzystać z obligacji wysokodochodowych. Przykładowo Noble Fund Obligacji, który inwestuje wyłącznie w obligacje skarbowe, posiadał w tym roku niedużą ekspozycję na obligacje Serbii – wspomina Bartosz Tokarczyk, młodszy zarządzający, Noble Funds TFI. – Inne fundusze otwarte mogą natomiast inwestować zarówno w obligacje skarbowe, jak i korporacyjne oraz w ETF-y – tłumaczy. Tokarczyk dodaje, że w przypadku obligacji korporacyjnych Noble Funds TFI ma ekspozycje na liczne papiery wysokodochodowe spółek zagranicznych i polskich. – Warto zwrócić uwagę, że większość polskich obligacji korporacyjnych nie posiada zewnętrznego ratingu kredytowego, ale według naszych wewnętrznych modeli są to właśnie obligacje wysokodochodowe – zauważa Tokarczyk. Jak tłumaczy, towarzystwo wybiera papiery tych firm czy państw, które zapewniają bieżący i bezpośredni dostęp do wszystkich niezbędnych informacji. – W przypadku obligacji wysokodochodowych, które obejmują szerokie spektrum ocen kredytowych, skupiamy się raczej na tych, które posiadają wyższą ocenę (rating BB). Ponadto w funduszach otwartych tego typu obligacje nigdy nie stanowią znaczącej części portfela, a wielkość pojedynczych inwestycji jest istotnie ograniczona – zaznacza Tokarczyk. Z kolei fundusz Noble Fund Strategii Dłużnych wykorzystuje w swojej strategii fundusze ETF, które zapewniają pasywną ekspozycję na rynki obligacji wysokodochodowych.

Warto zauważyć, że typowe fundusze high yield są drogie na tle innych funduszy dłużnych, a opłata za zarządzanie może sięgać nawet 2,5 proc.