W kontekście koncepcji długoterminowej strategii Unii Europejskiej 2050, której celem jest doprowadzenie do neutralności klimatu w Europie w ciągu najbliższych 30 lat, belgijski think tank Bruegel zaprezentował koncepcję czterech filarów, które mogą skutecznie zapewnić realizację celów Unii.
Jako pierwsze autorzy raportu wskazali potrzebę ustalenia jednolitych na rynku europejskim cen emisji dwutlenku węgla. Działania te powinny być koordynowane przez unijny system handlu emisjami (ETS). Oprócz wprowadzenia jednolitego poziomu cen ważne byłoby również podniesienie ceny emisji nieobjętych wspólnym systemem ETS. Obok tego należy zapewnić solidny mechanizm zapobiegania ucieczce emisji poprzez przygotowanie podatku tranzytowego.
Autorzy raportu mają świadomość, że wprowadzenie takich działań może być niezwykle trudne politycznie, zaś przyszła polityka klimatyczna UE nie powinna polegać wyłącznie na sukcesie jej wdrożenia. Obok działań kluczowych warto więc wprowadzić inne inicjatywy, w tym takie jak subsydia na wywóz niskoemisyjny czy surowsze normy środowiskowe, do których importerzy musieliby się zastosować, aby uzyskać dostęp do rynku europejskiego.
Drugim obszarem działań powinno być uzupełnienie cen emisji dwutlenku węgla koniecznością wprowadzenia zrównoważonej strategii rozwoju. To coraz ważniejszy element z punktu widzenia oczekiwań inwestorów. Z jednej strony interesują się aktualną sytuacją w spółce, poziomem emisji dwutlenku węgla czy zużyciem wody do produkcji. Z drugiej zaś za tak samo ważne uważają przedstawienie strategii zmiany swojej działalności wobec środowiska, podejmowanie działań związanych ze zmianą technologii czy promowanie zmian zachowań społeczeństwa, szczególnie mających znaczenie z punktu widzenia rosnących kosztów z powodu wyższych cen emisji. Jednocześnie zielone inwestycje powinny być promowane poprzez przesunięcie obecnych funduszy unijnych na ten cel, umożliwiając krajom wspólnoty wspieranie zielonych inwestycji, jak również poprzez zachęcanie do prywatnych inwestycji via środki regulacyjne i wsparcie banków będących w posiadaniu administracji publicznej. Szacuje się obecnie, że wartość emisji zielonych obligacji na koniec 2019 r. wyniesie 250 mld USD.
Po trzecie, działalność przedsiębiorstw na rynku europejskim powinna zostać wzmocniona poprzez wsparcie dla przełomowych zielonych innowacji, jak również poprzez stworzenie warunków do rozwoju innowacyjnych, zielonych firm europejskich. Takim przykładem może być wprowadzenie nowych standardów produktów i umów opartych na węglu, aby zapewnić konkurencję między firmami w zakresie najbardziej wydajnych technologii. Za ważne należy uznać podejmowanie działań na rzecz eksportu europejskiego zielonego porozumienia w związku z reformą polityki sąsiedztwa i rozwoju UE. Trzeba pamiętać, że Europa odpowiada za zaledwie 15 proc. światowej emisji dwutlenku węgla, a więc nawet całkowite ograniczenie nie będzie tak skuteczne z punktu widzenia perspektywy światowej, jak wprowadzanie standardów i zachęcanie innych regionów do naśladownictwa, szczególnie Chin i Indii, które w sumie emitują 33 proc. dwutlenku węgla.
