I tak mieliśmy doniesienia, że izraelska armia szykuje się do kontruderzenia, chociaż sam premier Netanjahu był już bardziej powściągliwy - według źródeł amerykańskich miał zlecić przegląd różnych opcji odpowiedzi wobec Iranu, niekoniecznie militarnych (w grę mógłby wchodzić też jakiś cyberatak). Niemniej narracja wojenna widoczna w izraelskich mediach sprawia, że rynki nie wykluczają już niczego, a strach przed wojną jest coraz większy. Warto jednak zwrócić uwagę na zachowanie się cen ropy - ta nie idzie mocno w górę, a raczej stabilizuje się w oczekiwaniu na to, jakie faktycznie ruchy na Bliskim Wschodzie będą mieć miejsce.
Napięcie i niepewność dotycząca geopolityki to jeden pretekst do obserwowanej nerwowości na rynkach. Drugi to rosnące rentowności amerykańskich obligacji w obawie przed mocniejszym skokiem inflacji w górę. Rynki próbują łączyć ze sobą kilka motywów - wojna teoretycznie oznaczałaby drogą ropę, a ta przełożyłaby się na wyraźny wzrost inflacji, co z kolei zablokowałoby ruchy bankom centralnym w temacie obniżek stóp procentowych i generalnie podbiło scenariusze twardego lądowania w gospodarce na przełomie 2024/25 r. Pytanie jednak, ile w tym wszystkim strachu i emocji, a na ile mocnych przesłanek. Faktem jest jednak to, że rentowności 10-letnich obligacji rządu USA sięgnęły wczoraj poziomu 4,65 proc., a 2-letnich zbliżyły się do 5,00 proc. Indeksy na Wall Street zaliczyły mocniejszy spadek, a dolar znów zyskał - zadziałał schemat risk-off.
W nocy nadeszły wyczekiwane dane z Chin. PKB w I kwartale wypadł lepiej od prognoz rosnąc o 1,6 proc. k/k i 5,3 proc. r/r, ale już dane o dynamice produkcji przemysłowej, czy też sprzedaży detalicznej w marcu były rozczarowujące. Mamy, zatem mieszany obraz, co w połączeniu z CPI i bilansem handlowym, jakie były publikowane w zeszłym tygodniu nie rysują dobrych perspektyw dla chińskich aktywów. A to może mieć wpływ na postrzeganie rynków EM w średnim terminie (chociaż kluczowe elementy układanki to FED i geopolityka).
Dzisiaj w kalendarzu mamy jeszcze dane ZEW z Niemiec (w kwietniu spodziewany jest wzrost do 36 pkt.), oraz popołudniowe dane z Kanady (inflacja CPI) i USA (produkcja przemysłowa). Po wczorajszych lepszych odczytach dynamiki sprzedaży detalicznej rynek znów zaczął się zastanawiać, czy lepszym terminem na obniżkę stóp przez FED nie byłby jednak listopad, niż wrzesień.
We wtorek rano dolar pozostaje silny, ale tempo jego zwyżki nieco wyhamowało. Najsłabsze są wrażliwe waluty emerging markets, oraz korony skandynawskie i waluty Antypodów.
