Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,7645 PLN za euro, 4,7858 PLN wobec dolara amerykańskiego, 4,8095 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 5,4805 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 7,997% w przypadku papierów 10-letnich.
Ostatnie godziny handlu na globalnych rynkach mijały pod znakiem spadki awersji do ryzyka i próby kontynuacji impulsu wzrostowego na giełdach.
Równocześnie wyraźnie drożały obligacje, co oznaczało spadek rentowności. Rynek żyje doniesieniami WSJ z poprzedniego tygodnia, który wskazywał iż Fed może złagodzić nieco swoje stanowisko po najbliższej podwyżce o 75pb. Rynek ponownie podejmuje próby wygenerowania „bear market rally” w ramach trwającej bessy. Sytuacja w UK wydaje się być wstępnie ustabilizowana, a szeroki FX reaguje dość dynamicznie na kolejne interwencje BoJ. Co ciekawe podniesienie się rynku bazowego skutkuje coraz mocniejszym PLN, pomimo iż wskazywane wcześniej czynniki podażowej (m.in. obawy o fundusze czy wysokość stopy) pozostają niezmienne. Potwierdza to iż złoty zależny jest głównie od czynników zewnętrznych. Lokalnie jesteśmy świadkami powrotu dyskusji nt. wysokości stóp, gdzie część analityków sugeruje iż ex-ante stopy w Polsce znajdują się już w okolicach 0 (bazując na założeniu iż inflacja wyraźnie spadnie w ciągu najbliższych 12M). W ujęciu „tu i teraz” Polska ma jednych z najbardziej ujemnych, realnych stóp procentowych w Europie (ok. -10%).
W trakcie dzisiejszej sesji brak jest istotniejszych wskazań makro z rynku krajowego jak i globalnego. Inwestorzy czekają na jutrzejsze posiedzenia EBC oraz wskazanie PKB z USA.
Z rynkowego punktu widzenia PLN pozostaje w korekcie wzrostowej wspieranej lepszymi nastrojami na rynkach bazowych. Testem dla całego układu będzie najpewniej jutrzejszy EBC oraz dane z USA.
