Taki stan z jednej strony podyktowany był wyczekiwaniem środowej konferencji prezesa Fed Bena Bernanke, jak również kalendarium zawierającym średniej istotności publikacje makro. Silne uzależnienie w ostatnich dniach klimatu inwestycyjnego od przyszłości polityki monetarnej Fed, a dokładniej kiedy bank centralny zacznie ograniczać tempo skupu obligacji, powoduje, że do środy inwestorzy pozostaną niechętni do aktywnego handlowania. Jeśli komentarz zasugeruje utrzymanie QE3 w niezmienionej formie na dłużej, powinno to się odbić pozytywnie na walutach rynków wschodzących, w tym także na złotym.
Na starcie tygodnia polska waluta pozostawała stabilna wobec euro, ograniczając wahania w przedziale 4,2150-4,2450. Stabilizacja przyszła z rynków zewnętrznych, gdzie zmienność również była ograniczona. Eurodolar przez większą część dnia praktycznie stał w miejscu (1,3330-1,3360) i dopiero w późnych godzinach wieczornych skoczył do 1,3380. Ruch nie był jednak podyktowany żadną informacją, a bardziej wynikał z płytkości handlu, przez co w kolejnych godzinach kurs powrócił do punktu wyjścia (1,3340). Z publikowanych danych pozytywna reakcja na lepszy od oczekiwań odczyt indeksu NY Empire State (7,84, prog. -0,5, poprz. -1,43) została stłumiona przez spadki indeksów składowych odpowiadających za zatrudnienie i nowe zamówienia. Z Polski poznaliśmy dane o saldzie rachunku bieżącego w kwietniu, które po raz pierwszy od trzech lat było dodatnie (468 mln euro, prog. -185 mln, poprz. -200 mln). Nieoczekiwany wynik do zasługa nadwyżki na rachunku obrotów towarowych w związku z silnym wzrostem eksportu o 12,3% r/r (0% w marcu) pryz niskiej dynamice importu (3,6% r/r, poprz. -2%), co świadczy, że polskie firmy korzystają na ożywieniu zagranicznych rynków zbytu, ale niski popyt krajowy odbija się na kondycji importu. Wysoka nadwyżka w teorii jest pozytywna dla waluty, jednak można się spierać, czy umocnienie złotego, jakie wczoraj miało miejsce w ciągu kilkudziesięciu minut po publikacji (spadek EUR/PLN z 4,2310 do 4,2150), nie było zwykłym zbiegiem okoliczności, gdyż dane o rachunku bieżącym są bardzo zmienne z miesiąca na miesiąc i trudne do jednoznacznej interpretacji, aby mieć wymierny wpływ na kurs.
We wtorkowym kalendarzu makro widnieje kilka pozycji mogących wpłynąć na wzrost aktywności na rynku walutowym, jednak wciąż większe są szanse na kontynuację marazmu i odliczanie godzin do posiedzenia FOMC. Funt brytyjski o 10:30 może szukać wsparcia w wyższych odczytach inflacji CPI i PPI. O 11:00 opublikowany zostanie indeks ZEW z Niemiec, gdzie oczekuje się wzrostu do 38 z 36,4 w maju. W związku z ostatnią serią dobrych danych z największej gospodarki strefy euro, odczyt może przynieść pozytywne zaskoczenie. Dane o wynagrodzeniach i zatrudnieniu z Polski (14:00) mają bardziej wartość informacyjną, niż mogącą wpłynąć na notowania złotego. Z raportów z USA (14:30) najważniejsze będą dane z rynku budowlanego.
EUR/PLN: Wskazane w poniedziałkowym komentarzu dolne ograniczenie wahań EUR/PLN (4,2150) zostało naruszone, ale nie przełamane i dziś dalej stanowi pierwszą barierę dla ruchu na niższe poziomy. Zmienność powinna pozostać niewielka w oczekiwaniu środowych wydarzeń (FOMC). Zakres wahań od góry powinien być ograniczony do 4,2550.
EUR/USD: Wczorajsze wieczorne podbicie EUR/USD do 1,3380 nie miało podparcia w informacjach rynkowych, dlatego dziś rano kurs powraca do poziomu równowagi (1,3340). Wsparciem dla dzisiejszych notowań powinna być strefa 1,3280/95. Powrót na wyższe poziomy jest możliwy przy pozytywnym zaskoczeniu indeksem ZEW – celem będzie 1,3390.
