Poprawa sygnalizowana na początku roku przez wzrosty europejskich indeksów PMI, dwie operacji zapewnienia bankom przez Europejski Bank Centralny finansowania w postaci niskooprocentowanych 3-letnich pożyczek (Long-Term Refinancing Operation - LTRO), a także pozytywne wieści płynące z amerykańskiej gospodarki, nie tylko pozwoliły w ostatnich miesiącach inwestorom zapomnieć o kryzysie długu w strefie euro, ale też pozwoliły im z optymizmem spojrzeć w przyszłość.
Jednym z następstw tej zmiany nastrojów był spadek premii, co dało impuls do silnego umocnienia złotego w tym roku. Kurs USD/PLN spadł z poziomu ponad 3,54 zł do 4,05 zł na koniec lutego. Notowania EUR/PLN cofnęły się z grudniowego szczytu na 4,5940 zł do 4,0830 w pierwszych dniach marca.
Sytuacja nie jest jednak tak dobra, jak mogło się rynkom wydawać w ostatnich tygodniach. Przynajmniej, jeżeli oceniać ją przez pryzmat najnowszych odczytów indeksów PMI. W marcu indeks PMI dla francuskiego przemysłu spadł do 47,6 z 50 pkt., a analogiczny indeks dla niemieckiego przemysłu do 48,1 z 50,2 pkt. W obu przypadkach były to najgorsze odczyty od 4 miesięcy, a same dane były istotnie gorsze od prognoz.
Marzec przyniósł też pogorszenie sytuacji w chińskim sektorze przemysłowym. Obrazujący jego kondycję indeks PMI spadł do 48,1 z 49,6 pkt. Razem z innymi niepokojącymi sygnałami, jakie w ostatnich tygodniach napłynęły z Państwa Środka, tworzy to poważne ryzyko dla ożywienia w strefie euro, które w znacznym stopniu opiera się właśnie na eksporcie do Azji.
Z punktu widzenia notowań złotego sytuacja w strefie euro ma kluczowe znaczenia, gdyż to globalne trendy w głównej mierze decydują o jego zachowaniu. Ewentualny wzrost obaw o perspektywy europejskiej gospodarki, musi przełożyć się na ucieczkę inwestorów z ryzykownych aktywów ku tym bardziej bezpiecznym, co będzie prowadzić do osłabienia złotego i innych walut krajów zaliczanych do emerging markets.
