Na początku Mario Draghi powtórzył, że stopy procentowe pozostaną niskie, ale i też mogą zostać jeszcze obniżone. Potem dodał, że marzec będzie dobrym terminem na rewizję obecnego nastawienia w polityce pieniężnej – wtedy zostaną opublikowane nowe projekcje makro. Ale już teraz ECB dostrzega, że warunki makroekonomiczne od grudniowego posiedzenia wyraźnie się zmieniły na gorsze, inflacja może być znacząco niższa (zobaczymy wartości ujemne). Draghi wprawdzie powtórzył, że odbicie w gospodarce może być kontynuowane, ale dodał, że będzie ono obarczone globalnymi ryzykami, które bardzo trudno jest ocenić. Tym samym jego zdaniem ECB musi zrobić wszystko, aby być pewnym, że inflacja będzie wracać w stronę celu na poziomie 2 proc. I jak zaznaczył dla ECB nie ma żadnych ograniczeń, co do wykorzystania dostępnych instrumentów w polityce pieniężnej, choć jak dodał dziś nie jest czas na omawianie szczegółów. Podczas sesji pytań i odpowiedzi dał do zrozumienia, że bank centralny musi reagować, aby utrzymać swoją wiarygodność, a limit możliwych działań, które zostaną podjęte (w najbliższych miesiącach?) ograniczony jest tylko mandatem. Dodał jednak, że ECB będzie brał pod uwagę kwestie techniczne. I tu wydaje się, że tkwi klucz. Na ile rzeczywiście bank centralny nie będzie zdeterminowany tym, co rzeczywiście może zrobić? Po grudniowym posiedzeniu, kiedy to ECB zaskoczył rynki brakiem mocniejszego cięcia stopy depozytowej (zaledwie do -0,3 proc.), a także brakiem wzrostu miesięcznej kwoty przeznaczanej w ramach QE (pozostała na poziomie 60 mld EUR) pojawiały się głosy z jednej strony twierdzące, że działania ECB zaburzają funkcjonowanie rynków długu (stąd decyzja ECB, aby cześć kwoty z QE szła na obligacje municypalne), a z drugiej, że Mario Draghi woli nie pokazywać od razu arsenału amunicji do walki z kryzysem, gdyż zawsze może być jeszcze gorzej (a bank centralny musi cały czas dbać o swą wiarygodność).
Wydaje się, że kolejne dni upłyną pod znakiem spekulacji nt. możliwych działań. Jedną z najbardziej prawdopodobnych opcji będzie dalsze cięcie stopy depozytowej (obecnie -0,3 proc.), oraz sygnał do kolejnego wydłużenia programu QE poza marzec 2017 r. Co do miesięcznego zwiększenia skali QE pewności nie będzie, to najpewniej będzie się też wiązać ze zmianami w strukturze zakupów (dalsze doważenie w stronę obligacji municypalnych?). Posiedzenie ECB zaplanowano na 10 marca – czasu jest, zatem wiele.
Na wykresie koszyka BOSSA EUR widać, że Draghi dał impuls do uruchomienia kolejnej fali spadkowej po odbiciu od kluczowej linii trendu spadkowego. Analiza techniczna sugeruje jednak, że potwierdzeniem tego scenariusza będzie zejście poniżej poziomu 110 pkt. Tu wydaje się, że przysłowiową wodą na młyn będą napływające odczyty makro ze strefy euro. Pierwsze istotne publikacje poznamy już jutro – to styczniowe szacunki indeksów PMI, które mogą różnić się od rynkowych prognoz. Z kolei w końcu przyszłego tygodnia poznamy wstępne szacunki dotyczące inflacji w Niemczech i Hiszpanii, a na początku lutego zbiorcze HICP dla całej strefy euro.
Wykres tygodniowy BOSSA EUR
Co do EUR/USD to warto mieć na uwadze jeszcze to, że w środę mamy posiedzenie FED. Opublikowane dzisiaj dane z USA były gorsze dla rynku pracy (skok cotygodniowego bezrobocia do 293 tys. z 283 tys.), ale lepsze, jeżeli chodzi o regionalny indeks FED z Filadelfii, który nie poszedł śladami wskazań z Nowego Jorku (w styczniu zanotowaliśmy odbicie do -3,5 pkt. z -5,9 pkt.). Dla rynku dolara istotne jest jednak to, że nastroje związane z szacunkami, co do posunięć FED w tym roku, są już skrajne pesymistyczne (podważa się nawet czerwcową podwyżkę), a w ostatnim czasie rynek (patrząc po koszykach dolara) nie przesunął się zbytnio w dół. To w kontekście zbliżającego się posiedzenia FED (nawet „gołębi" członkowie FED mówili ostatnio o 2-3 ruchach) może dać pozytywny impuls dla dolara.
