Nacjonalizacja za 85 miliardów dolarów

Pogłoski okazały się prawdziwe. Amerykański bank centralny - Fed, który pozwolił zatonąć Lehman Brothers Holdings, jednemu z czołowych graczy na Wall Street, pospieszył z pomocą American International Group, największej pod względem aktywów firmie ubezpieczeniowej w Stanach Zjednoczonych. By podtrzymać płynność chwiejącego się giganta finansowego, udzielił mu dwuletniej pożyczki w wysokości 85 miliardów dolarów oprocentowanej na ponad 11 proc. w skali roku, a więc na surowych warunkach (trzymiesięczny Libor plus 8,5 punktu procentowego), co powinno zmobilizować firmę do jak najszybszej spłaty tego zobowiązania.

AIG nie udało się załatwić kredytu w bankach Goldman Sachs i Morgan Stanley, co świadczy o skali nieufności w sektorze nękanym wstrząsami po krachu na rynku nieruchomości. Fed początkowo był przeciwny ratowaniu AIG za pomocą funduszy z kasy publicznej, ale w końcu kierownictwo banku centralnego USA doszło do wniosku, że konsekwencje "bezładnego" upadku tej spółki byłyby zbyt poważne.

- To niesamowita ulga - komentował decyzję Fedu David Havens, analityk kredytowy szwajcarskiego banku UBS. Jak stwierdził, nikt nie wie, jakie byłyby skutki bankructwa American International Group. Ryzyko systemowe było zbyt duże ze względu na rozległe interesy międzynarodowe tej spółki i mnogość jej partnerów. Według szacunków RBC Capital Markets, upadek AIG spowodowałby w branży finansowej straty rzędu 180 miliardów dolarów. Firma ta sprzedała bankom i innym inwestorom instrumenty chroniące posiadaczy papierów dłużnych o wartości 441 miliardów dolarów.

AIG znalazła się we wtorek na krawędzi, gdyż agencje Moody?s Investors Service i Standard & Poor?s obniżyły jej ratingi, co znacznie pogorszyło położenie firmy w staraniach o uzyskanie finansowania. AIG brakowało gotówki, a obniżenie ocen wiarygodności kredytowej oznaczało groźbę powiększenia zastawów dotychczasowych zobowiązań o 13 mld dolarów.

W zamian za pożyczkę Fed obejmie prawie 80 proc. akcji AIG, której kapitalizacja pod koniec 2006 roku wynosiła prawie 190 miliardów dolarów (obecnie jest to około 10 mld USD). Dzięki pieniądzom z banku centralnego AIG zyska na czasie i będzie mogła sprzedać część aktywów, a pieniądze uzyskane z tych transakcji przeznaczyć na spłatę pożyczki.

Ze stanowiska dyrektora generalnego AIG odejdzie Robert Willumstad, którego prawdopodobnie zastąpi Edward Liddy, były szef Allstate Corp., firmy specjalizującej się w ubezpieczaniu domów i samochodów. Willumstad kierował AIG od czerwca ubiegłego roku. Przed nim przez trzy lata spółce szefował Martin Sullivan, usunięty z powodu dwóch strat kwartalnych. Przez prawie 40 lat główną postacią AIG był Maurice "Hank" Greenberg, zmuszony do rezygnacji na skutek dochodzeń nadzoru. Teraz jest jednym z największych udziałowców i nie ukrywa niezadowolenia z działań Fedu. Twierdzi, że AIG potrzebowała tylko kredytu pomostowego, by uchronić się przed cięciem ratingów, a nie planu podporządkowania firmy rządowi. Grupa inwestorów na czele z Greenbergiem wyraziła wcześniej gotowość przejęcia całej AIG lub jej części bądź udzielenia spółce pożyczki. Według niepotwierdzonych informacji, w minioną niedzielę niemiecki Allianz i fundusz private equity J.C. Flowers proponowały zasilenie kapitałowe AIG, ale oferta została odrzucona.

Fedowi nie udało się odbudować zaufania na rynku finansowym. Wczoraj na otwarciu sesji na NYSE walory AIG kosztowały 50 proc. mniej niż na zamknięciu we wtorek.

Bloomberg

ile są warte polskie spółki aig .11

Rozmowa "parkietu" z Keithem Boyfieldem, właścicielem firmy doradczej Keith Boyfield Associates

Rząd nie może pomóc każdemu

Czy można mówić o konsekwencji w polityce Fedu i rządu USA wobec instytucji finansowych?

Władze wkroczyły, by zneutralizować ryzyko systemowe. Ale przecież nie mogą uratować każdego. Akurat Lehman podjął wiele głupich decyzji inwestycyjnych. Cena akcji spadła z 60 dolarów do kilkudziesięciu centów. Były pewne ruchy, by mu pomóc, jednak się nie udało. Zarząd okazał się niezdolny do pozyskania kapitału.

O tym, jak zła stała się sytuacja tego banku, świadczy fakt, że Barclays przejmie część aktywów inwestycyjnych Lehmana za niecałe 2 mld dolarów, podczas gdy niewiele mniej wart jest budynek w Nowym Jorku, w którym ta jednostka jest zlokalizowana. Inną przesłanką działań Fedu mogło być to, że - jak okazało się dopiero w poniedziałek - bardzo dużo papierów dłużnych Lehmana miały banki japońskie. To dlatego ostatnio tak bardzo taniały ich akcje.

Jeśli chodzi o Merrill Lyncha, to sprawę uratowało zgłoszenie się Bank of America. Duży problem stworzyła AIG. Grupa zaangażowała się mocno w działalność reasekuracyjną i w dużej mierze odeszła od tradycyjnej, mało ryzykownej działalności. Mogąc poszczycić się dobrymi ratingami, zaczęła gwarantować papiery banków. Właśnie dlatego, że AIG jest tak duża i tak ważna - także jako gwarant - władze zdecydowały się na de facto nacjonalizację.

Czy wcześniej nikt nie zauważył nagromadzenia się ryzyka?

Ludzie nie rozumieli, jakie naprawdę instrumenty finansowe sprzedają. Wszystkie te nieszczęsne swapy kredytowe, obligacje zamienne... Pozostaje pytanie: kto za to odpowiada?

Czy działania władz nie są zbyt kosztowne z punktu widzenia amerykańskich obywateli?

Rating papierów dłużnych USA już od pewnego czasu uwzględniał akcję ratunkową. W obecnych warunkach brak działań postrzegany jest jako bardziej ryzykowny od dużych wydatków. Nie można było nie pomóc Fannie Mae i Freddie Mac. A w AIG interweniować musieli, bo jej upadek w oczach obywateli byłby katastrofą.

Keith Boyfield jest brytyjskim ekonomistą i specjalistą w zakresie nadzoru nad rynkami. Doradzał Komisji Europejskiej oraz firmom takim jak Siemens i JPMorgan Chase. Niedawno ukazała się jego książka "Ubezpieczenia na świecie i rynki kapitałowe".