W czwartek EBC, SNB, BoE, BoJ i Fed ogłosiły, że zorganizują w najbliższym czasie dodatkowe operacje, zapewniające dolarową płynność w IV kwartale tego roku. Pierwsza reakcja była bardzo gwałtowna: WIG20 podskoczył natychmiast o ponad 4 proc. (podobnie zachowały się inne europejskie giełdy), a dolar potaniał o 1?proc. względem euro. Później – w reakcji na spokojne otwarcie na Wall Street – entuzjazm przygasł, ale i tak WIG20 zanotował w czwartek najsilniejszy wzrost od 7 września (+3,3 proc.). Ówczesny wzrost o 3,5 proc. był reakcją na interwencję SNB na rynku walutowym, ale w trakcie trzech kolejnych sesji WIG20 stracił 7,9 proc. Ciekawe jak będzie tym razem.
Jeśli przeszukać archiwum komunikatów EBC w poszukiwaniu podobnych decyzji, to na pierwsze podobne decyzje („Supplementary longer-term refinancing operation") trafimy już w sierpniu 2007 roku. Pod koniec listopada 2007 r. zapewnienie dodatkowej płynności było wiązane z występującą pod koniec roku presją, a 12 grudnia do akcji przyłączyły się – tak jak wczoraj – pozostałe główne banki centralne. W 2008 roku podobne skoordynowane w skali międzynarodowej akcje zapewniania dodatkowej płynności w amerykańskich dolarach pojawiały się 10 stycznia 2008 r. (problemy jednego z francuskich banków, który poniósł znaczne straty), 30 lipca (przygotowania do nacjonalizacji Fannie Mae i Freddie Mac) oraz 18, 26 i 29 września oraz 10 i 13 października 2008 r. (skutki upadku Lehman Brothers). Później z podobnymi komunikatami spotykamy się jeszcze 19 grudnia 2008 r., 19 marca 2009 r. oraz 24 września 2009 r. Czwartkowa decyzja pozostaje w bezpośrednim związku z obawami przed skutkami oczekiwanego bankructwa Grecji.
W czwartek podane zostały wartości pierwszych wrześniowych regionalnych wskaźników oceny koniunktury w przemyśle przetwórczym w USA. Miesiąc temu inwestorów przeraziła przez moment informacja o spadku wartości wskaźnika Philadelphia Fed do najniższego poziomu od marca 2009 roku. Tu we wrześniu nastąpiło odbicie w górę (z -30,7 pkt. do -17,5 pkt). Równocześnie cały czas trwała stabilizacja na lekko ujemnym poziomie indeksu z rejonu Nowego Jorku. Można uznać, że ocena koniunktury nie pogorszyła się we wrześniu, co na razie odzwierciedlane jest przez fakt pozostawania indeksów giełdy amerykańskiej na poziomach wyższych niż sierpniowe minima.
Warto zwrócić uwagę, że o ile fala dyskontowania przez rynki spodziewanego bankructwa Grecji sprowadziła ceny akcji w Europie do nowych – w przypadku indeksu STOXX Euro Zone Blue Chip 50 najniższych od wiosny 2009 r. – minimów, o tyle ani indeks rynków wschodzących MSCI Emerging Markets, ani amerykański S&P 500 nie zeszły we wrześniu poniżej dołków ustanowionych w trakcie sierpniowej paniki. Te „dywergencje" zdają się sugerować, że pozaeuropejskie rynki akcji zaczynają się już powoli przyzwyczajać do perspektywy bankructwa Grecji, a obecna sytuacja wydaje się bardzo podobna do tej z października 1998 r., kiedy to – po bankructwie Rosji – Amerykanie również z godnością bronili dołków z początku września, gdy tymczasem indeksy w Europie załamywały się dzień po dniu na fali obaw, że zaangażowanie europejskich banków w finansowanie Rosji doprowadzi je do upadku.
