Jak mówi, relacja zysku do ryzyka inwestycji w towary rolne ogółem czy też w pszenicę i kukurydzę jest raczej niekorzystna. – Dalszy dynamiczny wzrost cen jest mało prawdopodobny – zakłada ekspert Rock Solid Investments.
Jak analizuje, inwestycje w surowce rolne od 2007 r. przyniosły około 10 proc. straty. Sytuacja wygląda całkiem inaczej w ostatnich dwóch latach. – Inwestycja z końca kwietnia 2020 r. przyniosła nieco ponad 60 proc. zysku. Po 13 chudych latach od ponad dwóch lat surowce rolne drożeją – wskazuje Piotrowski. Atak Rosji na Ukrainę w lutym spowodował, że ten trend w przypadku niektórych surowców rolnych wręcz się nasilił. – Spośród tych surowców, których cena rosła, można wymienić między innymi pszenicę oraz kukurydzę. Dzieje się tak dlatego, że Rosja i Ukraina wspólnie odpowiadają za dosyć istotną część globalnego eksportu tych towarów rolnych. Sankcje, jakie zostały nałożone na Rosję, czy niemożność eksportu surowców niektórymi kanałami transportu z Ukrainy (głównie transport morski) spowodowały, że rynek zaczął się obawiać o dosyć duży niedobór podaży tych dwóch surowców – wskazuje Piotrowski. – To z kolei spowodowało, że inne kraje, które walczą z niedoborem tych surowców, zakazują eksportu – zauważa. Taka sytuacja miała miejsce ostatnio w Indiach, które zakazały eksportu pszenicy do końca tego roku. Te zjawiska potęgują jeszcze wzrost cen. – Jest to sytuacja, w której wzrost cen powoduje zainteresowanie producentów towarów rolnych tym, aby jak najwięcej wyprodukować, bo mogą później je sprzedać po wysokich cenach – mówi. Obecnie sytuacja jest nieco bardziej skomplikowana, bo w ślad za wzrostem cen towarów rolnych rosną ceny nawozów czy też półproduktów, które są do produkcji nawozów używane, takie jak amoniak. – To wynika z tego, że Rosja jest jednym z głównych producentów i eksporterów tych dwóch towarów. Istotna jest także Białoruś, która również jest objęta sankcjami – tłumaczy Piotrowski. PAAN
