Pierwsze zagrożenie może wystąpić, gdy osoby pracujące w TFI pracują też w innych firmach, którym to TFI zleciło zarządzanie swoimi portfelami. W przypadku równoległego zatrudnienia w innej firmie, zarządzającemu może bardziej zależeć na zysku samego TFI, a nie na zysku klienta.
Nadzór widzi także zagrożenie w sytuacji, gdy TFI kupuje instrumenty finansowe, które oferuje broker powiązany kapitałowo z TFI. Istnieje wtedy ryzyko, że fundusze inwestycyjne, dokonując takich transakcji mogą przekraczać swoje limity inwestycyjne po to, domknąć emisję. To może działać na szkodę uczestników funduszu. Dlatego tak ważne jest odpowiednie nadzorowanie i przestrzeganie przepisów.
Do zadań KNF należy zapewnienie odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa obrotu i eliminowanie nieuczciwych praktyk. Patrząc z tej perspektywy, w pełni zrozumiałe jest zainteresowanie Komisji tym, jak mogą wpływać powiązania kapitałowe i personalne pomiędzy TFI a dystrybutorami na strategie dystrybucji i działalność wszystkich uczestników rynku. Należy jednak pamiętać, że ingerencja administracyjna i prawna nie może prowadzić do naruszania podstawowych zasad i reguł ekonomicznych, na których opiera się rynek, a wszelkie ograniczenia muszą być zgodne z zasadą proporcjonalności. W przeciwnym razie ingerencja organu może okazać się nadmierna i nieuzasadniona z punktu widzenia długotrwałych celów, jakie stawia się przed rynkiem kapitałowym. W tym kontekście, w obliczu funkcjonujących obecnie rozwiązań prawnych, dalsze ograniczenia świadczenia usług w warunkach konfliktu interesów mogą być postrzegane jako nadmiernie rygorystyczne. W ostatnich latach działalność firm inwestycyjnych w zakresie oferowania instrumentów finansowych, została poddana wielu dodatkowym wymogom. Dotyczy to m.in. regulacji z zakresu zarządzania produktowego. Ich wprowadzenie było motywowane przede wszystkim zwiększeniem bezpieczeństwa inwestorów. Regulacje te (normy powszechnie obowiązujące oraz akty soft law KNF) obowiązują firmy inwestycyjne bez względu na ich ewentualną przynależność do grupy kapitałowej tworzonej z udziałem TFI, czy też banków. Obligują one firmy inwestycyjne nie tylko do wcześniejszej analizy potrzeb, cech i celów klientów, którym firma inwestycyjna zamierza te produkty zaoferować, ale także do szczegółowej i jakościowej analizy oraz wstępnej selekcji produktów, które firma inwestycyjna wybiera do swojej oferty. Działalność firm inwestycyjnych w tym zakresie podlega nadzorowi KNF.
Unia Europejska planuje także wprowadzić dodatkowe mechanizmy, które mają zabezpieczać interes inwestorów detalicznych przed zagrożeniem konfliktem interesów. Ma to się odbyć w ramach procedowanego obecnie pakietu Retail Investment Strategy. Z punktu widzenia interesu klienta TFI nie byłoby rozwiązaniem korzystnym, gdyby firma inwestycyjna rezygnowała z zaoferowania potencjalnie korzystnego produktu tylko dlatego, że między nią a TFI nabywającym produkt istnieje powiązanie. Powiązania skutkujące powstaniem konfliktu interesów powinny być ujawniane klientom, aby mogli podejmować świadome decyzje. Nie powinny być automatycznie zakazane. Nie powinny być również kwalifikowane per se jako działania na szkodę klientów tych instytucji.
Warto również wskazać, że TFI od 2015 r. są zobowiązane do stosowania uchwalonych w lipcu 2014 r. przez KNF „Zasad ładu korporacyjnego dla instytucji nadzorowanych”, w tym stosowania przejrzystych zasad współdziałania z innymi instytucjami nadzorowanymi.
