Produkcja energii nie ruszyła z kopyta

Wbrew oczekiwaniom analityków początek odmrażania gospodarki nie przyniósł dobrych wieści dla firm energetycznych.

W czerwcu krajowa produkcja energii elektrycznej wyniosła 11 TWh (terawatogodzin) i była o 11 proc. niższa niż przed rokiem – podały Polskie Sieci Elektroenergetyczne. To nawet nieco mniej niż w maju, choć przecież ruszył proces odmrażania polskiej gospodarki i luzowania obostrzeń, jakie wprowadzono na skutek pandemii koronawirusa. – Liczyliśmy, że zapotrzebowanie na energię będzie się bardziej stabilizować, ale ostateczne dane PSE nie są najlepsze – tak sytuację skomentowali analitycy DM BDM.

Rekordowy okazał się natomiast import netto energii, który wyniósł w czerwcu 1,49 TWh.

W sumie krajowe zapotrzebowania na energię skurczyło się w tym czasie o 7 proc. i wyniosło 12,5 TWh. To poziom porównywalny z tym, jaki obserwowaliśmy w maju tego roku (12,46 TWh).

Mniej węgla, więcej OZE

Czerwiec okazał się kolejnym miesiącem, w którym produkcja energii z węgla kamiennego spadła rok do roku o ponad 20 proc. (w czerwcu wyniosła 5 TWh). Nieco mniej zmalała produkcja z węgla brunatnego – o 6 proc., do 3,3 TWh. Ostatnie miesiące bardziej więc sprzyjają tym spółkom energetycznym, które korzystają z węgla brunatnego, a więc Polskiej Grupie Energetycznej i Zespołowi Elektrowni Pątnów–Adamów–Konin (ZE PAK).

GG Parkiet

Węgiel wypychany jest z systemu nie tylko przez rosnący import energii z zagranicy, ale też przez krajowe elektrownie gazowe i odnawialne źródła energii. W czerwcu z gazu wytworzono 0,86 TWh energii elektrycznej, czyli o 12 proc. więcej niż przed rokiem.

Coraz większe znaczenie ma też energia pozyskiwana ze słońca. Jak podają PSE, na początku lipca w krajowej sieci mieliśmy już zainstalowanych 2,1 GW mocy w elektrowniach słonecznych. To o 175 proc. więcej niż przed rokiem i o 8 proc. więcej niż przed miesiącem.

Przebita bariera

Energetyka boryka się także z dynamicznie rosnącymi cenami uprawnień do emisji CO2. Jeszcze w marcu sięgały one nawet 15 euro za tonę, tymczasem w tym tygodniu przebiły barierę 30 euro. – Trudno uzasadnić aż tak duży wzrost. Tym bardziej że unijna gospodarka wciąż znajduje się w recesji. To jest instrument finansowy, więc nadpłynność na rynkach finansowych zapewne ma na niego wpływ. Trwają też dyskusje, czy proponowane przez KE 750 mld euro z planu pomocowego nie powinno być w jakimś stopniu uzależnione od realizacji celów dekarbonizacyjnych – tłumaczy Krystian Brymora, analityk DM BDM.

Zwraca też uwagę, że wyższe koszty emisji dotkną głównie polskiego przemysłu. – W szczególności chemicznego, który nie może sobie pozwolić na podwyżki cen, bo musi walczyć z konkurencją azjatycką czy amerykańską, która nie ponosi kosztów polityki klimatycznej. Każde euro więcej za tonę emisji oznacza spadek EBITDA spółek chemicznych o ok. 1 proc. – wylicza Brymora.