Skorzystaj z promocji i czytaj dalej!
Zyskaj pełen dostęp do analiz, raportów i komentarzy na Parkiet.com
Wujek Sam wyrzuca w błoto setki miliardów dolarów
USA mogą ciąć swój budżet tak, aby nie uderzyć w gospodarkę, nie zaszkodzić siłom zbrojnym ani nie pogorszyć sytuacji biednych. Wystarczy choć trochę ograniczyć olbrzymie marnotrawstwo.
Biały Dom i Kongres od ponad dwóch lat prowadzą spór na temat długoterminowych reform fiskalnych. Ten konflikt zaowocował m.in. „uderzeniem" USA w limit zadłużenia latem 2011 r., pozbawieniem Stanów Zjednoczonych najwyższego ratingu AAA przez agencję S&P, wraz z początkiem 2013 r. groził upadkiem z tzw. klifu fiskalnego, a na początku marca doprowadził do wdrożenia procedury tzw. automatycznych cięć fiskalnych wartych 85 mld USD. Stan finansów publicznych USA mocno pogorszył się w ciągu ostatniej dekady. O ile w 2003 r. amerykański dług publiczny wynosił 60,4 proc. PKB, to w 2013 r. może sięgnąć 112 proc. PKB. Republikanie i demokraci zażarcie kłócą się, jak powstrzymać fiskalną chorobę. Republikanie uważają, że podwyżki podatków proponowane przez demokratów uderzą w przedsiębiorców, a przez to w ożywienie gospodarcze, a cięcia wydatków na obronę osłabią supermocarstwową pozycję USA. Demokraci sądzą zaś, że proponowane przez republikanów cięcia wydatków socjalnych pogłębią biedę i nierówności społeczne w Ameryce. Kwestia tego, co ciąć, jest kluczowa. Jak wynika z wyliczeń Heritage Foundation, gdyby poziom wydatków państwa zredukować do przedrecesyjnego, czyli 25 tys. USD na gospodarstwo domowe, to udałoby się do 2019 r. zbilansować budżet bez konieczności podnoszenia podatków. Obie strony politycznego sporu w USA nie dostrzegają tego, że jest duże pole do kompromisu. Ograniczając marnotrawstwo w amerykańskich wydatkach budżetowych, mogą zmniejszyć budżet tak, aby w małym stopniu ucierpiały zarówno zdolności obronne USA, jak i zwykli, ciężko pracujący obywatele.
Pozostało jeszcze 89% artykułu
