Polska waluta kwotowana jest następująco: 4,7070 PLN za euro, 4,3300 PLN wobec dolara amerykańskiego, 4,6960 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 5,3570 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 5,997% w przypadku obligacji 10-letnich.
Ostatnie godziny handlu na globalnych rynkach przyniosły lekkie odbicie wycen. Wszystko to nie ma jednak większego znaczenia, gdyż bilans sesji ustalony zostanie dopiero wieczorem, po decyzji Fed. Rynek spodziewa się zaostrzenia kosztu kredytu o 25pb. Pytanie dotyczy scenariusza jak bardzo jastrzębie stanowisko zaprezentuje Powell. Ostatnie zwyżki, od października, bazowały na optymistycznym założeniu rychłego „pivotu” Fed, stąd jakiekolwiek zmiany retoryki przynieść mogą podbicie zmienności. Jutro natomiast oczekuje się iż EBC i BoE podwyższą stopy o 50pb. Dodatkowo w tle jesteśmy świadkami serii bardzo istotnych publikacji wynikowych za 4Q w USA (m.in. dzś Meta (Facebook), a jutro Alphabet (Google) czy Amazon). W świetle tych wydarzeń PLN pozostaje relatywnie stabilny, ciągle oscylując blisko 4,70 PLN za euro. Poziomy te obserwujemy od połowy października i najpewniej dopiero bardziej znaczący ruch eurodolara (a więc USD) przyniósłby impuls do wyrwania się z marazmu.
Wydarzeniem sesji jest wspomniany wyżej Fed. Lokalnie otrzymamy rano odczyt przemysłowego indeksu PMI za styczeń, gdzie rynek spodziewa się podbicia wskaźnika do 46,2 pkt.
Z rynkowego punktu widzenia EUR/PLN pozostaje blisko 4,70. USD/PLN stabilizuje się nad 4,3070 PLN. Teoretycznie wydaje się iż bardziej prawdopodobny scenariusz zakłada próbę rozegrania słabszego złotego, niemniej zależne będzie to od nastrojów na rynkach bazowych.
Konrad Ryczko
