Złoty kwotowany jest następująco: 4,1730 PLN za euro, 3,4011 PLN wobec dolara amerykańskiego, 3,4851 PLN względem franka szwajcarskiego oraz 4,7661 PLN w relacji do funta szterlinga. Rentowności polskiego długu wynoszą 3,085% w przypadku obligacji 10-letnich.
Końcówka poprzedniego tygodnia przyniosła podtrzymanie lekkiej presji podażowej na wycenie złotego – i podobnego schematu należy spodziewać się również w tym tygodniu. Z jednej strony lokalnie otrzymaliśmy nieco słabsze dane makro, które potwierdzają scenariusz stabilizacji stóp ze strony RPP. Sam efekt niedawnej podwyżki perspektywy ratingu wygasł. Dodatkowo na szerokim rynku widoczna jest próba rozegrania eurodolara niżej – jest to wypadkową dwóch czynników: rosnących rentowności amerykańskiego długu, co wspiera USD oraz pozycjonowaniem się pod EBC w tym tygodniu, gdzie brak wyraźniejszego sygnału dot. zaostrzenia polityki może osłabić kwotowania wspólnej waluty. Nastroje na rynku bazowym najpewniej okażą się kluczowym czynnikiem dla wyceny PLN w rozpoczynającym się tygodniu. W przypadku CHF/PLN należy liczyć się z możliwym dalszym podbiciem notowań (po ostatnim teście okolic 3,46 PLN), z uwagi na fakt, iż EUR/CHF dość „nerwowo” zareagował po podbiciu do 1,20 CHF.
W trakcie dzisiejszej sesji poznamy dane dot. sprzedaży detalicznej za marzec – rynek spodziewa się odczytu na poziomie 8,1% r/r wobec 7,9% r/r poprzednio. Dane dot. produkcji przemysłowej za marzec okazały się być słabsze od oczekiwań, jednak w tym przypadku rynek liczy na korzystne efekty kalendarzowe (układ świąt), co powinno „pokryć” nawet negatywny wpływ zakazu handlu.
Z rynkowego punktu widzenia kursy związane z PLN znajdują się w lokalnych korektach. EUR/PLN oscyluje blisko 4,17 PLN wobec niedawnych 4,1450 PLN. USD/PLN powrócił do zakresu wahań 3,4240-3,3860 PLN. Najciekawiej prezentuje się układ na CHF/PLN, gdzie w zależności od zachowania EUR/CHF (respektowanie 1,20 CHF?) będziemy mogli obserwować podbicie zmienności.
Konrad Ryczko
