KGHM przestało błyszczeć. Nieco gorsze perspektywy miedzi

Nastawienie do rozchwytywanych do niedawna akcji KGHM pogarsza się.

Nastawienie do akcji giganta miedziowego, który należał do liderów ostatniej fali giełdowych zwyżek, od kilku tygodni wyraźnie się pogarsza. Od szczytu z początku stycznia zniżkowały o 14 proc. po tym, jak wcześniej w nieco ponad trzy miesiące skoczyły w górę o 92 proc. Zdaniem analityków rynku papiery miedziowej spółki, które w czwartek przed zamknięciem wyceniano na nieco ponad 133 zł, są... przewartościowane.

KGHM przewartościowany

Spośród rekomendacji wydanych w ostatnich dwóch miesiącach na kupno wskazuje tylko jedna, podczas gdy aż pięć to zalecenia sprzedaży.

Na zaledwie 75 zł, najniżej ze wszystkich specjalistów, akcje spółki wycenia Łukasz Prokopiuk z DM BOŚ.

Jak specjalista ostrzegał w wydanym pod koniec stycznia raporcie, w 2023 r. wyniki finansowe mogą być słabsze od ubiegłorocznych. „Oczekiwania, że warunki makroekonomiczne będą zbliżone do tych z 2022 r., to raczej optymistyczny scenariusz (...). Założenia podobnej rok do roku wielkości ilościowe sprzedaży przekładają się na prognozę utrzymania się przychodów na poziomie z ubiegłego roku. Jednak poważne obawy budzi strona kosztów” – czytamy w publikacji.

Jak wylicza specjalista, w zyski spółki uderzy powrót normalnej stawki podatku miedziowego, dalszy wzrost kosztów energii elektrycznej i gazu oraz wzrost pozostałych kosztów operacyjnych. Łącznie te czynniki powinny obniżyć według niego EBITDA o ponad 3 mld zł, a dodatkowo Prokopiuk spodziewa się, że pod presją mogą pozostać ceny miedzi. „W warunkach gospodarczego spowolnienia i restrykcyjnej polityki monetarnej Rezerwy Federalnej widzimy raczej ryzyko ich spadku niż potencjał wzrostu” – napisał specjalista.

To może zaskakiwać, bo jeszcze niedawno instytucje finansowe perspektywy rynku miedzi postrzegały w wyjątkowo korzystnych barwach.

Do największych optymistów należał Jeffrey Currie, szef analiz rynków surowców w banku Goldman Sachs, który przed miesiącem udzielił wywiadu telewizji Bloomberg.

Według niego ceny rudego metalu powinny przekroczyć 11 500 USD/t jeszcze przed końcem 2023 r., a jeszcze bardziej optymistycznie postrzegał perspektywy długoterminowe. Jak zaznaczał, docelowo miedź może być warta nawet 15 tys. USD/t, czyli aż o 70 proc. więcej od cen dzisiejszych, a równie optymistyczną wycenę przedstawił pośrednik w handlu surowcami Trafigura Group. W sytuacji pogorszenia nastrojów specjaliści są dalecy od hurraoptymizmu, ale i nie popadają w pesymizm.

– Rynek miał wielkie nadzieje na wyraźny wzrost popytu na miedź dzięki otwarciu Chin, ale rzeczywistość może okazać się nieco inna – zauważa Michał Stajniak, zastępca szefa działu analiz w firmie brokerskiej XTB.

Miedź? Optymizm słabnie

Specjalista wskazuje na wzrost zapasów miedzi, przede wszystkim w będących jej największym konsumentem Chinach, ale też na świecie. Jak dodaje, korelacja cen rudego metalu z danymi o impulsie kredytowym w Chinach sugeruje, że szczyt cen miedzi powinien wypaść przed połową roku na pułapach zbliżonych do notowanych obecnie.

– Jeśli nie wystąpią problemy podaży, to osiągnąć prognozowane przez największe banki inwestycyjne pułapy cenowe, sięgające 10–13 tys., najprawdopodobniej będzie trudno – przewiduje Stajniak.

Optymizmem nie napawają według niego także przecena juana względem dolara oraz słabnięcie akcji kredytowej w Chinach. Z drugiej strony scenariusz ożywienia w Państwie Środka powinien w końcu zacząć się realizować, a to powinno przełożyć się na powrót zwyżek cen miedzi może jeszcze nawet pod koniec tego roku.

Ostrożne podejście przyjmuje także Mateusz Namysł, zarządzający portfelami w Santander Banku Polska.

– Podwyżki stóp procentowych na świecie mogą ograniczyć aktywność w sektorze budowlanym, a to nie może nie odbić się na popycie na miedź, a jednocześnie wzrost podaży sprawi, że globalny rynek przejdzie w tym roku z deficytu do nieznacznej nadwyżki podaży – przewiduje specjalista.

Jak tłumaczy, ośrodek ICSG zapowiada w tym roku wzrost produkcji miedzi o ponad 5 proc., a to ze względu na otwarcia nowych kopalń oraz rozbudowę istniejących (głównie w Ameryce Południowej i Afryce). Tymczasem wspierać ceny powinno jednak otwieranie się Chin po pandemii, które odpowiadają za połowę globalnego zużycia metalu – zaznacza Namysł.