Na grafice mamy „macierz A-B-C-D". Zdaniem autorów koncepcji ta macierz pozwala na szybkie monitorowanie aktualnej technicznej atrakcyjności poszczególnych branż GPW dla kursów tygodniowych. Przedstawione na grafice „węże" obrazują, jak zmieniała się atrakcyjność danego sektora w ciągu ostatnich pięciu tygodni. Kierunek strzałki węża wskazuje stronę, w którą się on przemieszcza z tygodnia na tydzień. Ogon węża reprezentuje jego położenie sprzed pięciu tygodni. Węże konstruowane są w ten sposób, że pionowo liczony jest histogram MACD dla danego indeksu sektorowego, a poziomo liczony jest MACD z siły relatywnej tego indeksu sektorowego względem indeksu WIG.
A teraz najważniejsze. Jeśli wąż wyjdzie z pola D do pola A, to wtedy generowany jest techniczny sygnał kupna dla danego indeksu sektorowego (w postaci przecięcia się średnich MACD, co oznacza, że histogram MACD wzrasta z ujemnego na dodatni). Z kolei przejście węża z pola Aa do B oznacza, że dany indeks sektorowy jest relatywnie silniejszy od indeksu WIG (zjawisko mierzone jest MACD), co dodatkowo zwiększa atrakcyjność danego sektora. Przejście węża z pola B do C oznacza, że histogram MACD dla danego indeksu sektorowego wygenerował techniczny sygnał sprzedaży (sektor ten jest już wykupiony i zaczyna spadać). A przejście węża z pola z C do D oznacza, że spadający sektor (histogram MACD wciąż ujemny) jest dodatkowo słabszy niż indeks WIG. Wąż znajdujący się w miejscu litery oznaczającej pole B oznacza, że indeks sektorowy powinien odnotować maksimum trendu w danym cyklu, a wąż w miejscu litery D oznacza, że dany sektor powinien odnotować minima spadków. SAŁ
