Odbicie na giełdach dopiero w październiku

pytania do... Sławomira Dębowskiego, głównego analityka Globtreksu

[b]Skąd wynika ostatnia słabość warszawskiej giełdy na tle pozostałych rynków europejskich?[/b]

W ubiegłym tygodniu powodem mogło być robienie przez inwestorów miejsca w portfelach na akcje Tauronu. Nie sądzę, by nasz rynek był tak przewidujący, że dyskontował mające dopiero nastąpić spadki w USA. Od czwartku widoczna jest także słabość naszej waluty. Złoty nie zareagował na chwilowe wzmocnienie eurodolara, za to później pogłębiał straty. W stosunku do franka notuje wielomiesięczne minima. Może to oznaczać, że inwestorzy wycofują się z naszego kraju na mniej ryzykowne rynki.

[b]Jak długo może trwać korekta?[/b]

Obawiam się, że będziemy mieli do czynienia ze spadkami do jesieni. WIG20 może osiągnąć target w rejonie 1800–1940 pkt. Na mocniejsze odbicie możemy liczyć dopiero w październiku. Możliwe są dwa scenariusze. Pierwszy zakłada, że zobaczymy spadki w rejonie 2000 pkt. Później przyjdzie odbicie i nastąpi trwały powrót powyżej majowego dna (2259 pkt). To powinno skutkować powrotem w ciągu kilku miesięcy do kwietniowego szczytu (2619 pkt).Drugi scenariusz zakłada, że po spadkach w rejon 2000 pkt rynek będzie słaby i nie uda się trwały powrót powyżej majowego dna (2259 pkt). Wtedy dojdzie do jeszcze jednej fali spadków z nowym dnem. Zamiast spadkowej trójki pojawi się więc duża spadkowa piątka. Bardziej prawdopodobny jest drugi scenariusz.

[b]Skąd ten pesymizm?[/b]

Po kryzysie finansowym rynki rosły przez 14 miesięcy. Nie był to jednak efekt ich fundamentalnej siły, lecz raczej odreagowanie ogromnej, moim zdaniem zbyt drastycznej, przeceny. Świadczy o tym choćby to, że podczas wzrostu od lipca do jesieni ubiegłego roku trend nie był zbyt silny. Pojawiało się wiele pułapek. Indeksy osiągały szczyty, wydawało się, że jest to sygnał do kupna akcji, po czym dochodziło do silnych spadków. Takie zachowanie rynku w środkowej, a więc najsilniejszej, części trendu nie wskazuje, abyśmy budowali wieloletnią długoterminową hossę.

[b]Dane makroekonomiczne także nie napawają optymizmem.[/b]

W ciągu ostatnich kilkunastu miesięcy pojawiały się dane, które wskazywały na ożywienie w światowej gospodarce. Były jednak w dużym stopniu zafałszowane przez olbrzymie pakiety pomocowe.

[b]Może europejskim państwom uda się przeprowadzić reformy, które pomogą zapobiec kryzysowi fiskalnemu?[/b]

Będzie im ciężko, bo widzieliśmy, jak zareagowali Grecy, kiedy tamtejszy rząd przedstawił swoje plany oszczędnościowe. Pokutuje tu roszczeniowa postawa spowodowana brakiem edukacji ekonomicznej. We Francji są już zapowiedzi przeprowadzenia strajków i akcji protestacyjnych w reakcji na plany cięć wydatków budżetowych oraz podwyższenia wieku emerytalnego z 60 do 62 lat.

[b]Co czeka rynki, jeśli z reform nic nie wyjdzie?[/b]

Reformy są już wdrażane, może się jednak za kilka lat okazać, że ich skala jest niewystarczająca. To może doprowadzić do kolejnej odsłony kryzysu finansowego. Dlatego twierdzenie, że najgorsze już za nami, jest lekceważeniem skali obecnego kryzysu, który jest najpoważniejszy od 100 lat.Kłopoty Grecji są zwiastunem tego, co może się wydarzyć w większej skali. Pakiet pomocowy dla Grecji na trzy lata wyniósł 110 mld euro, kolejny pakiet dla pozostałych krajów PIIGS opiewa już na kwotę 750 mld euro. Ekspozycja samych tylko banków francuskich i niemieckich na dług Hiszpanii wynosi 1 bln euro. To pokazuje skalę problemu, gdyby doszło do ogłoszenia niewypłacalności przez ten kraj. Żyjemy w ciekawych, ale również bardzo niebezpiecznych czasach.