W innym znaczeniu etykieta to należyte formy zachowania. Można wyróżnić etykietę towarzyską, nazywaną też savoir vivre (fr. umieć żyć), określającą formy powszechnie uważane za poprawne. Niektóre środowiska ukształtowały własne, bardziej wymagające zasady postępowania.
- Etykieta dworska ma na celu wyeksponowanie panującego, otoczenie go prestiżem i szacunkiem. Bywała ona surowa, bez reszty ceremonialna, jak na chińskim dworze cesarskim lub dworze osmańskim. Na habsburskim dworze cesarskim w Wiedniu przestrzegano tradycyjnej etykiety hiszpańskiej. Współcześnie dwory bywają łagodniejsze, bliższe realiom życia.
- Etykieta dyplomatyczna, przyjęta przez uczestników społeczności międzynarodowej (państwa i ich organizacje), kształtowana przez zwyczaj i protokół dyplomatyczny, służy ułatwianiu kontaktów między państwami, ułatwianiu współpracy i tonowaniu konfliktów, kiedy do nich dochodzi.
- Etykieta biznesu, czyli zbiór form i zasad uznanych za poprawne w środowiskach gospodarczych, służy budowaniu zaufania między uczestnikami obrotu. Gospodarka jest oparta na zaufaniu. Dla etykiety biznesu jest ono szczególną wartością.
Jak pozyskać zaufanie
W stosunkach towarzyskich liczy się poprawność zachowania, grzeczność, ogłada, umiejętność wzbudzania sympatii. Chodzi o to, żeby dać się lubić. W biznesie poprawność nie wystarcza, wymagany jest profesjonalizm znamionowany rozwagą w działaniu, poszanowaniem prawa i zwyczajów, szacunkiem dla partnera, słownością, kulturą prowadzenia interesów. Etykieta towarzyska uczy, jak należy zachowywać się, by prywatnie zrobić dobre wrażenie, a etykieta biznesu uczy ponadto, jak pozyskać i utrzymać zaufanie, szacunek i sympatię nie tylko dla siebie, ale także dla sprawy, w której się występuje, dla firmy lub korporacji, którą się reprezentuje.
