Bank zastrzega, że termin ten jest uzależniony od sytuacji na rynku obligacji. Szczegółowe warunki emisji oraz dokładna wielkość emisji obligacji zostaną ustalone z uwzględnieniem m.in. wyników procesu budowania księgi popytu wśród inwestorów oraz sytuacji na rynku obligacji. Papiery mogą zostać wyemitowane w jednej albo kilku seriach. Propozycje nabycia obligacji zostaną skierowane do nie więcej niż 149 indywidualnie określonych adresatów.
Obligacje te po uzyskaniu zgody Komisji Nadzoru Finansowego zostaną zakwalifikowane jako instrumenty w Tier II, czyli fundusze uzupełniające, i pozytywnie wpłyną na łączny współczynnik kapitałowy (tzw. TCR). Pekao jesienią 2017 r. wyemitował pierwsze swoje papiery tego typu o wartości 1,25 mld zł, kolejna emisja, z jesieni 2018 r., opiewała na 750 mln zł, choć pierwotnie plan zakładał emisję wartą od 1-1,5 mld zł.
Podporządkowany dług emitują przede wszystkim te banki, które planują wypłatę dywidendy. Powodem są wymogi KNF w zakresie minimalnych współczynników kapitałowych uprawniających do podziału zysku. Ostatnie wymogi dywidendowe KNF wymagają od banków chcących wypłacać cały zysk utrzymania wskaźnika TCR na poziomie o 2 pkt proc. wyższym niż Tier I (czyli wskaźnika wypłacalności kapitału podstawowego), do czego konieczne są obligacje podporządkowane. Dlatego teraz optymalna struktura kapitałowa powinna zawierać część kapitału podporządkowanego. To zachęca banki do emitowania tych obligacji, szczególnie te, które chcą w przyszłości wypłacać dywidendy, a mają nadwyżkę kapitału TCR nad Tier 1 mniejszą niż 2 pkt proc.
