I tak zbiorczy PMI dla przemysłu dla strefy euro wzrósł w marcu do 52,2 pkt. z 51 pkt., oraz 51,9 pkt. szacowanych wcześniej. Stało się tak głównie za sprawą danych z Niemiec (52,8 pkt. wobec 52,4 pkt. w szacunkach), ale i też Francji (48,8 pkt. vs 48,2 pkt.), czy Włoch (53,3 pkt. vs 52,2 pkt.). Odczyty potwierdzają to, czego należy oczekiwać w kolejnych miesiącach i na co zwracał uwagę sam Mario Draghi z ECB – czyli ożywienia europejskiej gospodarki. Te dobre dane makro nie przekładają się na razie na poprawę nastrojów wokół euro. Widać, że spekulanci wykorzystali to jako pretekst do sprzedaży waluty po lepszych cenach w kontekście rosnących obaw dotyczących pozytywnego załatwienia greckich problemów. Z wypowiedzi europejskich, ale i też greckich oficjeli (unijny komisarz Pierre Moscovici i minister gospodarki Grecji George Stathakis) wynika, że porozumienie nie zostanie osiągnięte w tym tygodniu. Tym samym dzisiejsza telekonferencja grupy roboczej Eurogrupy i przedstawicieli greckiego rządu może okazać się jednym z wielu spotkań, które będą mieć miejsce w najbliższych dniach. Tymczasem czas biegnie nieubłaganie – już 9 kwietnia Grecja może zasygnalizować poważne problemy, które objawią się brakiem uregulowania spłaty na rzecz Międzynarodowego Funduszu Walutowego.
Wczoraj po południu pisaliśmy o tzw. chicken game, w którą być może gra grecki rząd. Oznaczałoby to pozory w negacjach – prowadzenie rozmów z założeniem, że nie mają przynieść efektu, a jedynie tworzyć „zasłonę" dla prawdziwego celu, jakim jest radykalne umorzenie greckich długów, oraz destabilizacja południowo-wschodniego krańca Unii Europejskiej. Tak stanie się, jeżeli Grecja zbankrutuje i opuści strefę euro. Pierwsze tygodnie powrotu do drachmy upłynęłyby wtedy pod znakiem kompletnego chaosu gospodarczego, ale i też politycznego. Pytanie, czy politycy Syrizy rzeczywiście planują podjąć takie ryzyko i jak to miałoby się do tzw. greckiej racji stanu. Niemniej pytania pozostają otwarte, gdyż zastanawiają wypowiedzi dotyczące braku woli do negocjacji za wszelką cenę, jasne precyzowanie tzw. czerwonych linii, które oznaczają ustępstwa na które Syriza nigdy nie pójdzie, czy też ostatnie wypowiedzi jednego z głównych polityków Syrizy nt. budowania lewicowego frontu zmian w Europie. Ta ostatnia kwestia pokazuje dlaczego europejscy politycy nie mogą pozwolić sobie na zbyt wiele ustępstw wobec Greków. Bo te będą sygnałem, że warto głosować na partie eurosceptyczne, gdyż te mają siłę przebicia. Stąd też tak duży opór Hiszpanów wobec Greków – wybory odbędą się na jesieni, a Podemos ma coraz mocniejszą pozycję w sondażach.
Dzisiaj euro wyraźniej zyskuje tylko w relacjach z NZD (dolarowi nowozelandzkiemu zaszkodziły spekulacje o możliwych interwencjach banku centralnego w marcu, które mogłyby sugerować, że RBNZ na dłużej powróci do tych praktyk), NOK (tu rzutują spadające ceny ropy) i GBP (PMI dla przemysłu był lepszy, ale dynamika ruchu niewielka, dodatkowo powracają obawy związane z wyborami 7 maja, gdyż sondaże znów są słabsze dla konserwatystów). Odbicie notuje też relacja EUR z AUD, co akurat można tłumaczyć obawami związanymi z przyszłotygodniowym posiedzeniem RBA (lepsze, nocne dane PMI z Chin pomogły tylko na krótko). W pozostałych relacjach euro pozostaje raczej słabe – najgorzej wygląda to w układzie z USD.
Wykres przebiegu stóp zwrotu dla par z EUR za ostatni dzień, źródło: Stooq.pl
Wykres przebiegu stóp zwrotu dla par z USD za ostatni dzień, źródło: Stooq.pl
