Większość spółek, sprzedając akcje w ofercie publicznej, szuka nabywców wśród drobnych inwestorów (zależy im na rozproszeniu kapitału, co ma później duże znaczenie dla płynności papierów) oraz wśród instytucji finansowych. Dlatego oferta dzieli się zazwyczaj na dwie transze, dla inwestorów indywidualnych (mniejsza) i instytucjonalnych (większa). Przed rozpoczęciem subskrypcji spółka wyznacza przedział cenowy, w którym znajdzie się ostateczna cena emisyjna. Przy takim scenariuszu inwestorzy zapisujący się na akcje w transzy indywidualnej, nabywają je po cenie będącej górną granicą przedziału (tzw. cenie maksymalnej). Równocześnie firma prowadzi budowę księgi popytu (book building), czyli rozmawia z instytucjami finansowymi, żeby sprzedać im większe pakiety papierów. Fundusze zazwyczaj próbują targować się z firmą, żeby zbić cenę emisyjną do jak najniższej. Dopiero na podstawie wyników book buildingu i zapisów w transzy drobnych inwestorów, wyznaczana jest ostateczna cena emisyjna, która gwarantuje emitentowi pozyskanie jak największej kwoty z IPO. Najczęściej jest niższa niż cena maksymalna. W takiej sytuacji, po kilku dniach od zamknięcia oferty, nadpłacona kwota jest zwracana na rachunki inwestorów.
www.parkiet.com/szkolagieldowa
AKCJA „PARKIETU" – INWESTYCYJNE ABC POMAGAMY INWESTOROM ZAROBIĆ PIERWSZY MILION
Trwa akcja: „Szkoła giełdowa". Inwestorze! Masz pytania dotyczące inwestycji? Prześlij je nam na poniższy adres, a my zadamy je giełdowym ekspertom.