Resort broni dolarowej emisji

Resort finansów odrzuca zarzuty dotyczące niedawnej emisji obligacji na rynku amerykańskim.

W jej ramach ministerstwo sprzedało 10-letnie papiery o wartości 2 mld dolarów. Inwestorzy zgłosili chęć nabycia papierów o wartości 8 mld dolarów. Rentowność przekraczała o 290 punktów bazowych rentowność podobnych papierów rządu amerykańskiego.

Zarzuty dotyczyły nie tylko wysokiej ceny, jaką – zdaniem części rynku – zaakceptował resort finansów, ale także „niesprawiedliwego” podziału papierów wśród inwestorów – redukcja zapisów była znacznie większa w przypadku podmiotów polskich niż zagranicznych. O sprawie pisał „Puls Biznesu”.

– Żeby stwierdzić, czy emisja była dla nas droga, można porównać ją albo z dotychczasowymi emisjami dokonywanymi przez nas, albo z emisjami innych podmiotów o podobnym ratingu – mówi Dominik Radziwiłł, wiceminister finansów odpowiedzialny za zarządzanie długiem publicznym. Wskazuje, że rentowność niedawnej emisji naszych 5-letnich euroobligacji była wyższa o 280 punktów bazowych od krzywej swapowej. – Rentowność bundów jest dodatkowo o około 30 punktów niższa od krzywej swapowej, więc przy tamtej emisji spread sięgał około 310 punktów i był wyższy niż przy tej ostatniej, a zapadalność krótsza o połowę – argumentuje Radziwiłł.

Według niego, korzystnie wypadamy również w porównaniach z emisjami innych krajów. Podaje przykłady kwietniowej emisji Korei, gdzie spread wobec amerykańskich obligacji wynosił 437,5 punktu bazowego czy Abu Dhabi, którego kwietniowa emisja miała rentowność wyższą od benchmarku o 420 punktów. Oba kraje mają ratingi wyższe niż Polska – na poziomie A i AA.

Innym sposobem oceny, czy dana emisja została właściwie wyceniona, jest przyjrzenie się rynkowi wtórnemu. Premia, jaką emitent płaci za wyjście na rynek, wynosi zwykle 20–30 punktów bazowych ponad krzywą rentowności.

– W przypadku naszych obligacji, na rynku wtórnym w pierwszych notowaniach rentowność była niższa, tylko około 10 punktów bazowych, co również wskazuje, że warunki cenowe dla nas były atrakcyjne – uważa wiceminister. Zwraca uwagę, że popyt inwestorów nie został w całości zaspokojony, co jest korzystne z punktu widzenia wyceny obligacji na rynku wtórnym.

Czy nie można było zwiększyć emisji, skoro zainteresowanie było duże? – Dla inwestorów oczywiście ważna jest płynność, dlatego początkowo braliśmy pod uwagę kwotę rzędu 1 mld dolarów, ale pod wpływem popytu zwiększyliśmy ją dwukrotnie. Ale gdybyśmy podnieśli wielkość emisji do na przykład 3 miliardów, oznaczałoby to już zmianę charakteru emisji.

Pamiętajmy, że inwestorzy, składając zlecenie, spodziewają się określonej wielkości całkowitej i takie znaczne podniesienie mogłoby się spotkać z bardzo negatywnym odbiorem inwestorów, co mogłoby odbić się na sprzedaży naszych papierów włącznie z załamaniem ceny obligacji – mówi Radziwiłł. Wskazał też, że celem ministerstwa było poszerzenie bazy inwestorów.

– Tę emisję przeprowadziliśmy z zamiarem pozyskania głównie amerykańskich funduszy, na które nie możemy liczyć, sprzedając papiery denominowane w euro. To często bardzo duże podmioty. Przy tej emisji mieliśmy pojedyncze oferty zakupu papierów o wartości nawet 750 mln dolarów. Tu również dokonywaliśmy znacznych redukcji – opowiada wiceminister.

Według niego, polscy inwestorzy, nie ze względu na to, że byli z Polski, ale na swój rodzaj należeli do tych, których dotknęły poważne redukcje zamówień. – Było wiele podmiotów, które nie dostały zupełnie nic – wskazuje przedstawiciel resortu finansów.

Daje jednak krajowym funduszom nadzieję na zakup papierów. – Postaramy się zaradzić problemowi. Jeśli rzeczywiście jest wśród krajowych inwestorów realny popyt na nasze papiery dolarowe, to postaramy się go w jakiś sposób zagospodarować. Teoretycznie możemy zastanowić się np. nad zwiększeniem tej ostatniej emisji – mówi Dominik Radziwiłł.